Ti West. Komt die naam bekend voor? Mocht dit niet zo zijn, geen paniek, want tot nu toe is West vooral een naam die rondzingt in de wereld van obscure horror. Daar zou een verandering in kunnen komen met X, een horrorfilm die nog best goede kritieken heeft ontvangen. West is van ver gekomen. Zo mocht hij Cabin Fever 2: Spring Fever regisseren, het vervolg op Eli Roths Cabin Fever. Helaas kreeg West te maken met studiobemoeienis en distantieerde hij zich van het eindresultaat. Zijn bijdrage aan de antholgie V/H/S verliep een stuk soepeler. Maar hij liet al veel eerder van zich horen.

In 2005 debuteerde West met The Roost, een goedbedoelde hommage aan de ouderwetse horrorshow, waarin de gastheer (Tom Noonan) het publiek meeneemt op een bizar avontuur. Dit avontuur draait om een groep jongelingen dat op weg is naar een bruiloft. Ze verdwalen en eindigen in het benauwende niemandsland. Aankloppen bij het dichtsbijzijnde huis heeft weinig zin, er wordt niet open gedaan. De ellende wordt compleet gemaakt met naar bloed dorstende vleermuizen, die zich ophouden in een schuur.

Iedereen die te dichtbij komt kan rekenen op een aanval van de gevleugelde monsters. De slachtoffers veranderen in zombies die graag hun tanden in mensenvlees zetten. Zo worden de verdwaalde bruiloftsgasten geconfronteerd met een lange en bloedige nacht. Wie zal de gruwelijkheden overleven? Zullen ze de bruiloft überhaupt nog meemaken? En welke rol speelt de gastheer?

Als je het mij vraagt heeft West met The Roost horrorgoud in handen. Het is niet het meest originele idee (vervang de vleermuizen door vogels), het blijft een gruwelijk gaaf concept. Met de gevleugelde bloeddrinkers verwijst West naar vampiers en verplaatst hij gothische horror naar het heden. Hetzelfde geldt voor de zombies. Die maken al jarenlang de filmwereld onveilig, op deze manier kunnen ze een flinke upgrade krijgen. West presenteert op deze manier ouderwetse horror aan een nieuwe generatie.

The Roost gaat echter gebukt onder een groot probleen. West moest zichtbaar werken met een minimaal budget en dat heeft geleid tot krakkemikkige filmtechniek. Zo is het licht echt beroerd en wordt The Roost gesmoord in schaduwen. Ik wil best geloven dat er moordzuchtige vleermuizen door het scherm fladderen, met zoveel donkere beelden zie ik gewoon niet wat er gebeurt. Het geluid is ook vreemd in het eindresultaat gemixt. Ik kon nauwelijks de dialogen horen of het gepiep van de vleermuizen oppikken.

Ik zou de film zijn erbarmerlijke techniek nog kunnen vergeven als er interessante personages rondlopen. Maar ook daarin schiet The Roost ernstig tekort. Het ontbreekt de personages zo erg aan een persoonlijkheid dat het mij helemaal niets kan schelen hoe hun lot eruitziet. Gut, iemands keel wordt opengebeten. Oh nee, iemand valt ten prooi aan de vleermuizen.

Wat mij dan wel weer intrigeert is de rol van de gastheer. Kennelijk is hij in afwachting van zijn meester en vertelt hij tussendoor dit verhaal over de vleermuizen. Hij spreekt hardop zijn weerzin uit voor de hoofdpersonages, die wat hem betreft hun verdiende loon krijgen. Eerlijk, ik ben het honderd procent met hem eens. Dat in de laatste minuten culthorroricoon Larry Fessenden zich nog even laat zien, zorgt er niet voor dat The Roost ontsnapt van zijn matige niveau.

Het had veel beter gekund, The Roost. Wests liefde voor horror werkt aanstekelijk en zijn potentie schemert soms door de amateuristische techniek heen, zijn debuut blijft erg wankel. Hij had hier veel meer uit kunnen halen. Ik ben dan ook echt heel erg benieuwd hoe hij zich ontwikkeld heeft en of X een vooruitgang is zijn eerste poging tot filmmaken. Ik denk echt wel dat West door zou kunnen breken als horrorfilmregisseur. Maar dan moet hij met iets beters komen dan dit.

Regie: Ti West. Met: Tom Noonan en Karl Jacob