Waarom nu deze obsessie?

Op 25 maart overleed volkomen onverwacht de drummer van de Foo Fighters, Taylor Hawkins.

Waarom Foo Fighters?

Ik vergeet nooit meer hun concert op Pinkpop 2018. Eén voor één betraden de bandleden onder luid gejuich het podium. Dave Grohl stapte met een vette grijns naar de microfoon – alsof hij dit voor de eerste keer deed – en zei dat hij iets van driehonderd liedjes voor ons had. Waarom kiezen als hij ze allemaal kon spelen? En hup, de groep speelde alsof ze met dit concert rock en roll moesten redden.

Terwijl de charismatische Grohl zong en gitaar speelde, was het de drummer achter hem die de band propelleerde. Taylor Hawkins speelde jaren geleden in de band van Alanis Morissette, maar wilde eigenlijk aan de slag bij een band als de Foo Fighters. Dat was de muziek waaraan hij wilde meewerken. Naast zijn drumkwaliteiten bleek hij ook een ruige strot te hebben en trad Hawkins tijdens optredens naar voren om wat nummers te zingen. Grohl trok zich dan terug naar de drums – het domein waar de fans hem toch het liefste zien.

In zijn boek The Storyteller: Tales of Life and Music beschrijft Grohl tot in detail hun band. Hij en Hawkins waren de dikste maatjes. Broeders waren ze, onafscheidelijk, een stel stuiterballen met veel gevoel voor zelfspot. En nu, patsboem, is er een einde gekomen aan die magie.

Is met Hawkins’ dood het voortbestaan van de Foo Fighters in gevaar gekomen? En zou Grohl nog wel door willen gaan? Hij is niet alleen een fantastische drummer maar ook zijn beste vriend kwijtgeraakt. Ik vrees het ergste.