Sightseers kent een intrigerend maakproces. Steve Oram en Alice Lowe schreven het eerst als een stuk over twee kampeerders die twee seriemoordenaars blijken te zijn. Daarna gebruikten zij het gegeven voor een korte film en stuurde die op naar Edgar Wright. Hij zag er potentie in voor een speelfilm en stelde zich op als de uitvoerende producent. Ben Wheatly werd aan boord gehaald als regisseur, Oram en Lowe verdiepten zich nog wat meer in het horrorgenre en werkten het script verder uit. Lowe is Tina, een vrouw van vierendertig die nog bij haar moeder woont.

Zij is smoorverliefd op Chris (Orem), die haar graag meeneemt op kampeertocht om zo “zijn” wereld aan haar te laten zien. Maar wat met romantiek gevulde dagen zouden moeten worden, transformeert langzaam naar een nachtmerrie. Chris kan zich namelijk behoorlijk opwinden over kleinigheden. Zo is er ergens in het begin van de film een man die de wikkel van zijn ijsje weggooit. Zoiets doe je toch niet? Als de man ook nog eens onbeleefd reageert op Chris’ verzoek om de wikkel weg te gooien, ziet Chris geen andere keus dan over de man heen te rijden.

Wheatley zorgt ervoor dat dit incident vol in beeld komt en laat niets over aan de verbeelding. Laat ik het erop houden dat de arme kerel het “ongeluk” overduidelijk niet overleeft. Chris glimlacht en hij en Tina vervolgen hun trip. Dat hij zojuist een brute moord heeft gepleegd komt nauwelijks ter sprake, voor Tina is een succesvolle kampeertocht veel belangrijker. Maar Chris kan zijn moorddadige impulsen niet onderdrukken. En Tina blijkt er ook wat van te kunnen.

Sightseers is een akelige, sadistische en holle film die vrij letterlijk doodslaat.

Heel leuk en aardig, daar blijft de film ook in hangen. Het is nogal plat, allemaal. Sightseers is in de kern niets meer dan een excuus voor zieke, bloederige grappen, uitgevoerd door personages zonder zelfreflectie. Het zijn twee narcisten die geen greintje respect hebben voor de wereld om hen heen. Wie is Chris nou eigenlijk? Hij beweert bezig te zijn met een boek, dat blijkt een hele hoop lucht. Waar komt zijn bloedlust vandaan? En als hij meer lijken op zijn geweten heeft, hoe komt het dat hij nog niet is opgepakt?

Ik blijf vooral denken aan het oorspronkelijke idee van Lowe en Oram: twee kampeerders die zich openbaren als seriemoordenaars. Ik heb de opvoering nooit gezien, toch heb ik het idee dat het stuk sterk contrastreert met de film. Of sterk zou kúnnen contrastreren. Het originele beeld alleen al is zoveel gaver dan wat Wheatley ons presenteert. Ik zie Chris en Tina al voor mij, ergens in een donker bos, elkaar in de gaten houdend. Want ja, waarom zou een seriemoordenaar geen collega ombrengen?

Natuurlijk komen er toevallige wandelaars langs. Wij, het publiek, weten dan al lang af van Tina’s en Chris’ geheim, waardoor de spanning alleen maar toeneemt. Hoe lang zal het duren voor dit moordkoppel is ontmaskerd? Wie zal dit hachelijke avontuur overleven? Of wordt het toch een geflipte variant op Bonnie en Clyde, dat het duo smoorverliefd doortrekt, hongerig naar nog meer slachtoffers? Volgt er een wilde achtervolging met de politie, dat ze naar het rand van het bos worden gedreven, waaronder een enorme ravijn gaapt, dat ze besluiten om samen tenonder te gaan?

Ik heb bij Sightseers het akelige gevoel dat de wreedheden puur om hun wreedheden zijn bedacht.

Kijk, dan heb je iets. Duidelijke spanningsboog, horror met een vleugje romantiek, twee personages die op zijn minst intrigeren. Wheatley, die getuige het knalfestijn Free Fire echt wel wat kan, zou hier een intieme, mysterieuze thriller van kunnen maken, in plaats van dit hersenloze hakken en zagen.

Ik heb bij Sightseers het akelige gevoel dat de wreedheden puur om hun wreedheden zijn bedacht. Het is een grap die tot het uiterste wordt gerekt. Alleen volgt er geen clou. Er zit geen interessante gedachte achter, niets om ook maar een beetje over na te denken. Niet dat er superdiepgaande thema’s in hoeven te zitten, dit is het andere uiterste. Sightseers is een akelige, sadistische en holle film die vrij letterlijk doodslaat.

Regie: Ben Wheatley. Met: Steve Oram en Alice Lowe