Waarom nu deze obsessie?

Ik heb nergens aankondigingen zien staan, maar Hans Teeuwen staat weer op het podium. Nou Lekker Dan heet zijn nieuwste opvoering.

Waarom Hans Teeuwen?

In de jaren negentig werd hij bejubeld en op het schild gehesen, sindsdien zijn er best wel wat jaren verstreken. Het publiek is gewend geraakt aan Teeuwens anarchistische podiumpersonage. Hij heeft bovendien cabaretiers als Daniël Arends en Micha Wertheim beïnvloed, die hun eigen draai hebben gegeven aan zijn onnavolgbare humor. Hij voert nog steeds dezelfde act op, links en rechts is hij ingehaald.

In de ogen van critici kan hij weinig meer goed doen. Hij zou zichzelf herhalen en terugvallen op oude grappen. Zo revolutionair als zijn grove en absurdistische humor was, zo flauw en vervelend voelt het nu. Ook Nou Lekker Dan kan rekenen op gemengde, lauwe en slechte kritieken (al zie ik nu dat het NRC de voorstelling vier sterren geeft, dus hij is het nog niet helemaal verleerd).

Terwijl, hij kan echt wel meer dan dat. Zie Echte rancune, waarin hij vertelt over zijn creatieve worstelingen en zijn gezinsleven. Het is begrijpelijk dat Teeuwen aan zijn handelsmerk vast blijft houden, het is de reden dat de theaterstoelen worden gevuld. Het publiek wil de onvoorspelbare maniak zien, de anarchist die de podiumwetten aan zijn laars lapt en doet waar hij zin in heeft. Maar als het publiek weet wat hij gaat doen, hoe kan hij dan nog verrassend of scherp blijven?

Daarom vraag ik mij af, waarom waagt Teeuwen het er gewoon niet op? Laat hem lekker losbreken uit het hokje van grof absurdisme. Dat gestoorde zal wel blijven, het ontregelen zit Teeuwen in het bloed. Maar misschien kan hij de maniak naar de achtergrond duwen en meer van zichzelf laten zien. Ik weet zeker dat hij er iets moois van kan brouwen. Maar dan moet hij het wel doen.