Wat is de overeenkomst tussen John Wick en Nobody? Wat hebben Keanu Reeves en Bob Odenkirk met elkaar te maken? Beide films zijn geschreven door Derek Kolstad. De filmposter van Nobody lijkt ook sterk op die van John Wick 3. Voor Nobody bedacht Odenkirk het verhaal en werkte Kolstad het uit tot een opwindend en bloederig scenario over de ingedutte Hutch Mansell (Odenkirk) die de wapens oppakt. Hutch is een doorsnee familieman die zijn dagen doorbrengt met werken, trainen, eten en slapen. Oh, en hij is steeds te laat met de vuilnisbak buitenzetten.

Dankzij de snelle montage en de gepijnigde blik in Hutchs ogen voel je dat er sprake is van onderdrukte frustraties. De hersendode routine van alledag werkt als een hogedrukpan, er is slechts een vonkje nodig om die spanningen tot ontploffing te brengen. Op een avond dringen twee inbrekers Hutchs woning binnen. Zijn zoon werkt één van de overvallers naar de grond, Hutch hij heeft de kans om de overvallers met een golfclub neer te slaan. Dat doet hij niet. De inbrekers vluchten, Hutchs zoon is ziedend. Waarom haalde hij niet uit met die golfclub?

Hutch probeert het incident van zich af te schudden, uiteindelijk geeft hij zich over aan de drang zijn recht te halen. Als hij de inbrekers heeft gevonden en in ieder geval zijn horloge terugkrijgt, wordt hij in de bus terug naar huis geconfronteerd met een groepje baldadige en dronken jongeren. Voor Hutch is het genoeg. Dit is de vonk die tot de verwachtte explosie leidt. Hij stroopt de mouwen op en belooft de ongemanierde knullen dat hij ze de vernieling in helpt.

Odenkirks actiethriller verdient een eigen smoel.

Ik dacht dus dat Nobody een verhaal vertelde over de gemiddelde burger die het recht in eigen handen neemt. Afgaande op de indrukwekkende busscène, waarbij zowel de jongeren als de bus kennismaken met Hutchs destructieve vuisten, is ons zogenaamd brave hoofdpersoon echt geen gemiddelde burger. Tenzij hij een reeks intensieve vechtworkshops en wapentrainingen heeft gevolgd. Nee, er gaat meer schuil achter de goeiige Hutch. Veel meer.

Hij was inderdaad een “nobody”, maar dan wel eentje die het vuile werk voor instanties als de FBI moest opknappen. Dat is de reden waarom hij met militaire precisie een groep aangeschoten jongeren kan aanpakken. Hij zal al die vaardigheden nu dringend nodig hebben. Want één van die jongeren is het broertje van Yulian Kuznetsov (Aleksey Serebryakov), een krankzinnige Rus met een kort lontje. Reken maar dat die niet blij is met Hutchs actie.

Het idee mag dan afkomstig zijn van Odenkirk (hij was zelf het slachtoffer van een inbraak), Kolstad heeft overduidelijk het afgietsel van John Wick gebruikt. Ook Hutch komt tegenover een schietgrage crimineel te staan, de actie is volledig over de top en er is sprake van gortdroge humor. Het verschil is dat Reeves meer een actiester is en Odenkirk zijn sporen in de komedie heeft verdiend. Hij kan grappige teksten net wat beter brengen. Was Reeves vooral de mysterieuze huurmoordenaar waarvan je wist hoe gevaarlijk hij kon zijn, Odenkirk is door zijn onopvallende verschijning net wat onvoorspelbaarder.

Nobody staat garant voor een fijne adrenalinekick, toch had ik minder kopieerwerk uit John Wick willen zien.

Een ander belangrijk onderscheid is dat Nobody zich meer afspeelt in de realiteit. In Hutchs wereld is geen sprake van een hotel waarin huurlingen zich verzamelen. Of speciale munten waarmee betaald wordt. Als er een vleugje fantasie aan te pas komt (waar komt die zwaar beveiligde kelder in Hutchs huis ineens vandaan?), geeft dit de indruk van een soort psychose. Alsof er gekte in de film komt geslopen. De actiescènes zijn daarom niet alleen opwindend, het heeft ook iets engs. Dit zou zomaar iemands buurman kunnen zijn. Blijkt ie een verleden als “opruimer” te hebben.

Nobody staat garant voor een fijne adrenalinekick, toch had ik minder kopieerwerk uit John Wick willen zien. Odenkirks actiethriller verdient een eigen smoel. Het zogenaamde open einde, waarmee een vervolg wordt gesuggereerd, had evenmin gehoeven. Misschien moet Kolstad in de toekomst een andere inspiratiebron aanboren.

Regie: Ilya Naishuller. Met: Bob Odenkirk en Aleksey Serebryakov