Ik kreeg op Facebook een vriendschapsverzoek van iemand die zich bezighoudt met stuntwerk. Zoiets. Omdat ik nog iedere dag (behalve de weekenden) stug mijn filmrecensies tik, vermoed ik dat er soms iemand is die denkt “hé, misschien kan ik zo wat onder de aandacht brengen!” Hij heeft mij geen enkele keer persoonlijk benaderd, wel zie ik regelmatig berichten van hem langskomen. Eén ging over Fistful of Vengeance, een actiefilm van Roel Reiné. Hij wisselt brakke schiet- en vechtfilms af met werk als het onvolprezen Redbad. Fistful of Vengeance hoort in de eerste categorie.

Gekeken naar de score op IMDb (4.6) waren mijn verwachtingen al naar beneden geschroefd. Maar, om te citeren uit Cinevilles promotiecampagne: slechte films kunnen goed zijn voor een kater. Gewoon achterover leunen, bak popcorn en bier binnen handbereik en lachen om de vele miskleunen. Ik kwam er snel achter dat deNederlandse regisseur het wel erg bont heeft gemaakt.

Nog voor ik kennis heb kunnen maken met de personages, strooit Reiné met namen en zijn er vage matpartijen in een club met vampiers(?), is er sprake van telepathie via vage technologische snufjes(??) en er is iets met eeuwenoude mythische wezens die moeten zorgen voor een balans in het universum, maar nu is die balans weg. Oke. Reiné weet toch wel iets van opbouw? Van het duidelijk vertellen van een verhaal? Waarom begint hij met deze onoverzichtelijke chaos?

Hoe zou Reiné hierbij betrokken zijn geraakt?

Dit kan nog goedkomen met het visuele aspect. Getuige de groots opgezette scènes uit Redbad heeft Reiné ruime ervaring met goeie beeldtaal. Ik heb echter het sterke vermoeden dat het budget van Fistful of Vengeance erg beperkt was. De effecten zijn spuuglelijk en lachwekkend. Alles ziet er erg gelikt uit. Er gaat een gladgestreken nepheid van uit, als een verlopen actiester die zijn kop strak heeft laten trekken. Ook een film die direct op Netflix wordt geknald of in de dvd-bakken terechtkomt mag beter zijn best doen dan dit.

Wat ik misschien het allerergste vind, is dat de acteurs zich onthouden van iedere emotionele investering. Ik verwacht geen spel van topniveau, maar kom, dit is het andere uiterste. Als één van de personages knielt bij zijn gestorven zus, kan er net een grimas van af. Is het verdriet? Pijn? Woede? Geen idee. Is het nou echt zo lastig om een beetje je best te doen? Steven Seagal roep met zijn toegeknepen oogjes meer gevoel op dan de hele cast bij elkaar.

Het enige wat Fistful of Vengeance doet is zijn personages van vechtscène naar vechtscène manouevreren en ze laten dueleren met grappig bedoelde one-liners. Het totale gebrek aan persoonlijkheid wordt gecamoufleerd met strakke buiken en atletische hoogstandjes. Ik kan in dat geval net zo goed naar professioneel worstelen kijken. Weet Reiné wel wat hij doet? Weet überhaupt iemand wat hij doet? Of word ik als kijker in de maling genomen?

Ik heb overigens geen idee welke rol mijn nieuwe Facebook-vriend heeft gespeeld in deze abominabele productie.

Toen de film eindelijk was afgelopen, ontdekte ik dat Fistful of Vengeance het vervolg is op de serie Wu Assassins. Deze serie krijgt evenmin een hoge score, vergeleken met deze prut is de beoordeling veel hoger. Hoe zou Reiné hierbij betrokken zijn geraakt? Connecties? Is hij fan van de serie? Zou kunnen. Ik heb Wu Assassins niet gezien, dit vervolg nodigt echt niet uit om te kijken. Misschien moet ik het, juist om die reden, wel doen. Het verklaart waarom ik vanaf het begin het spoor bijster was. Al is er een verschil tussen aansluiting vinden en je een weg vinden door een onsamenhangend allegaartje.

Ik heb overigens geen idee welke rol mijn nieuwe Facebook-vriend gespeeld heeft in deze abominabele productie. Ik zal wel zijn berichten in de gaten houden. Wie weet wat voor interessants ik nog meer tegenkom.

Regie: Roel Reiné. Met: Iko Uwais en Lewis Tan