Darkest Hour was mij aangeraden door één van mijn beste vrienden, die met name het optreden van Gary Oldman prees. Hij wist ook te vertellen dat dit politieke oorlogsdrama zich niet helemaal aan de feiten houdt. Ik moet eerlijk bekennen dat mijn geschiedkundige kennis niet zo goed is en moest vertrouwen op het almachtige internet om de anachronismen te vinden. Persoonlijk heb ik er niet zo veel problemen mee dat Darkest Hour zich creatieve vrijheden veroorlooft. Voor mij is dit op de eerste plek een fantastische film over een man die weigerde te buigen voor een dictator.

Het zijn de jaren veertig en Hitler is bezig om in snel tempo de wereld te veroveren. Engeland is het vertrouwen in Neville Chamberlain kwijt en zoekt naar een nieuwe leider om het land door de crisis te loodsen. Dat wordt zwaargewicht Winston Churchill (Gary Oldman), al is niet iedereen even gelukkig met zijn benoeming. Heeft hij eerder niet gezorgd voor een militaire blunder? Toch moet hij de taak aannemen en komt voor een gruwelijk dilemma te staan. Zal hij met de Duitse dictator onderhalen, zodat de vrede bewaard blijft en er geen jongemannen naar het front hoeven? Of gaat hij het gevecht aan, met als risico verlies en dus het einde van zelfstandig Engeland?

Churchill voelt er het meest voor om de strijd aan te gaan, het is een optie die hij moet blijven verdedigen. Zelfs in de oorlogskamer komt het tot hoogooplopende discussies over vredesonderhandelingen. De afloop is bekend, toch vind ik het eindeloos spannend om naar het politieke gekonkel te kijken. Een groep mannen die hun gelijk tot het uiterste doordrijft, er rotsvast van overtuigd dat hun visie het beste is voor het land.

Er is veel positiefs te zeggen over Darkest Hour, de film wordt hoe dan ook gedragen door Oldmans explosieve acteertalent.

De eerste keer dat Oldman in beeld verschijnt valt mijn mond nog net niet open. Is dit de slanke en temperamentvolle speler? Hij is onherkenbaar door de vele lagen make-up. Kazu Hiro, verantwoordelijk voor Oldmans fysieke transformatie naar Churchill, heeft meesterlijk werk afgeleverd. De premier is een flinke aanwezigheid met ijzeren wil en grote mond, daar is een stevige trukendoos en persoonlijkheid voor nodig. De combinatie Oldman en Hiro is verbluffend.

De rol van Oldman heeft naar mijn idee iets weg van Philip Seymour Hoffmans optreden als Truman Capote. Hoffman verdween in de feminiene schrijver, datzelfde gevoel krijg ik bij Oldman, die letterlijk wordt opgeslokt door een soort fatsuit. Darkest Hour zit vol andere vaardige acteurs (Lily James als typiste, Kristin Scott Thomas als Churchills echtgenote en Ben Mendelsohn als George VI), het is Oldman die onbeschaamd de aandacht naar zich toetrekt. Hij heeft er duidelijk plezier in, zoals hij zich laat gaan met verbale erupties.

Door de montage loopt Darkest Hour als een gesmeerde machine. Oldman is de scènesteler die de film gewicht geeft, in handen van regisseur Joe Wright vormt de opeenvolging van scènes een strak en soepel ritme. Er zit geen grammetje vet te veel aan de botten, het plaatje klopt. Het had op momenten iets weg van een muziekstuk dat geconcentreerd zijn eigen maat volgde. Dan maakt het niet uit hoelang de film duurt, het glijdt toch wel lekker weg.

Met Darkest Hour grijpt Oldman volop de kans om te gloriëren.

Wright zorgt er met het camerawerk ook voor dat Darkest Hour er prachtig uitziet. Zie hoe Wright de lichtinvallen stuurt als Churchill een toespraak voor ministers moet houden. De ministers vallen buiten de lichtinvallen waardoor de indruk van een schouwspel wordt gewekt. Vanzelfsprekend stellen de ministers in dit beeld de toeschouwers voor en Churchill de redenaar. In de treinscène, als Churchill zich onder het volk mengt, houdt Wright het juist licht en vrolijk.

Er is veel positiefs te zeggen over Darkest Hour, de film wordt hoe dan ook gedragen door Oldmans explosieve acteertalent. Hij heeft geen al te beste relatie met de Oscars (het duurde tot Tinker Tailor Soldier Spy voor hij überhaupt eens werd genomineerd), voor zijn rol als Churchill mocht hij het beeld in ontvangst nemen. En dat is meer dan terecht. Met Darkest Hour grijpt Oldman volop de kans om te gloriëren.

Regie: Joe Wright. Met: Gary Oldman en Lily James