Het wordt tijd om mijn musicalhaat eens achter mij te laten. Ik kan nog zo recalcitrant tegen het genre aan blijven schoppen, ik moet toegeven dat er genoeg leuke opvoeringen tussenzitten. Daar kwam ik weer achter met The Greatest Showman. Ik wist niet eens dat het een musical was, al kwam ik daar snel achter toen het eerste lied werd ingezet. Middelpunt van aandacht is P.T. Barnum, een showman die als zestiger een circus exploiteerde. Hij was een charismatische entrepeneur die dromen en fantasieën verkocht. In The Greatest Showman wordt hij tot leven gebracht door Hugh Jackman.

De Australische superster heeft zo de mogelijkheid om uit te pakken met spel, zang en dans, drie dingen waar hij best goed in is. Barnum wordt op jonge leeftijd verliefd op Charity (Michelle Williams) en na heel lang wachten en aandringen bij haar vader krijgt hij eindelijk toestemming met haar te trouwen. Charity’s vader weet heel zeker dat zijn dochter het niet lang uithoudt bij een sloeber als Barnum, daar vergist hij zich in. Barnum en Charity krijgen twee kinderen en beleven een liefdevol maar armoedig huwelijk.

Barnum blijft een onrustige dromer en wil zijn gezinnetje zo graag meer bieden dan hun schamele leven in een krot. Hij koopt een museum met bijzondere snuisterijen en probeert publiek te lokken. Het succes begint als Barnum het lumineuze idee krijgt om “unieke” tentoon te stellen en de show om hen heen te bouwen. Denk aan de vrouw met de baard, de langste man ter wereld, acrobaten die halsbrekend stunts uitvoeren en meer opmerkelijks. Critici vinden het niets en verwerpen Barnums rariteitenkabinet als een misplaatste freakshow. Het volk, die in tegenstelling tot de zure recensenten de kaartjes kopen, vind het prachtig.

The Greatest Showman verkoopt een fantasie waar je je in kan wanen.

Een beetje hulp is natuurlijk nooit weg. Daarom vraagt Barnum Philip Carlyle (Zac Efron) om hem te assisteren. En om wat geld in de circus te investeren. De show loopt gesmeerd, voor Barnum is het niet genoeg. De afwijzing van Charity’s vader heeft een wond achtergelaten die nooit helemaal is geheeld. Op deze manier wil Barnum zich alsnog bewijzen aan de elite, tot groot chagrijn van Charity. Is zijn gezinnetje dan niet goed genoeg voor hem? Waarom moet het meer en groter? Als Barnum operazangeres Jenny Lind (Rebecca Ferguson) ontmoet komt zijn sprookjeshuwelijk nog meer onder druk te staan.

The Greatest Showman vinkt netjes alle hokjes af. Barnum verliest uit het oog wat echt belangrijk is, leert zijn les en toont zich op het einde een wijzer man. De film en verloopt op voorspelbare wijze en heeft, op de introductie van exotische figuren na, niet echt iets om het lijf. Het is te vergelijken met Barnums wereld. Heel veel trucjes en gedoe die de indruk wekken van iets groots en spectaculairs. Als je daar doorheen kijkt realiseer je je dat er weinig substantieels is te vinden.

Daar stel ik tegenover dat The Greatest Showman nooit saai wordt. Net als een goeie circusvoorstelling zit er vaart in, romantiek en gevaar. Ik zie deze semi-biopic als een aanstekelijke lofzang op de verbeeldingskracht. De recensent haalt er weliswaar zijn neus voor op, Barnum biedt zijn publiek vermaak, afleiding, een moment om sores te vergeten. Barnums circus staat in schril contrast met hoogstaande opera, hij weet wel een magische wereld te creëren waar zijn publiek in kan verdwijnen.

Het is gewoon een ontzettend fijne film die van alle kanten knettert.

Het is dan geen hoogstaande film, dat hoeft ook niet. Heel misschien zet Gracey vraagtekens bij de scheiding tussen volksvermaak en elitaire kunst, of bij de toch wel redelijk dubieuze circuspraktijken van Barnum, ik geloof niet dat hij daar een punt mee wilde maken. Of überhaupt echt een punt wilde maken.

The Greatest Showman drijft op aanstekelijke energie en gaf mij een brede grijns op mijn gezicht. Omdat het hart op de goeie plek zit zie ik het ook niet als per se plat vermaak. Het is gewoon een ontzettend fijne film die van alle kanten knettert. The Greatest Showman verkoopt een fantasie waar je je in kan wanen. Net als Barnum dat toen deed.

Regie: Michael Gracey. Met: Hugh Jackman en Michelle Williams