Na te hebben geproefd van Hollywood keerde de Mexicaanse regisseur Alfonso Cuarón terug naar zijn geboorteland. Hij wilde iets kleins en persoonlijks maken. Het werd het hitsige en sensuele Y tu mamá también. Wildebrassen en boezemvrienden Julio Zapata (Gael Garcia Bernal) en Tenoch Iturbide (Diego Luna) hebben afscheid genomen van hun vriendinnetjes en brengen hun dagen blowend, drinkend en masturberend door. Op een bruiloft ontmoet het ontstuimige duo Luisa Cortés (Maribel Verdu), een nicht van Tenoch. Om indruk op haar te maken bedenken ze het strand Boca del Cielo.

Ze gaan deze hemelse plek samen bezoeken en zouden haar graag als reiscompagnon willen hebben. Eerst wijst Luisa beleefd het aanbod af, dan bekent haar man die avond dat hij is vreemdgegaan. Luisa belt de Tenoch op en vraagt of er nog plek is voor de reis naar dat hemelse strand. Nou en of. Het wordt een dolle trip vol seks, goedbedoelde adviezen, ruzie en inkeer. Het soort tocht waarbij de reis belangrijker is dan het doel.

Voor Cuarón is Y tu mamá también een goeie gelegenheid om wat te vertellen over het leven en laat hij de paradijselijke wereld van de jongens contrastreren met de harde realiteit. Langs de weg komen Julio en Tenoch regelmatig immigranten tegen die voor het geluk naar Mexico vertrokken. In plaats van geluk ontmoeten zij een bitter lot. Die gebeurtenissen zijn een soort mini-verhalen die door een voice-over van context worden voorzien. De kijker ziet het, Julio en Tenoch zijn te druk met zichzelf.

In deze film geen vrijpartij in ondergoed, alles is te zien.

De commentaarstem geeft ook toelichting op de relatie tussen de twee vrienden. Hoe verraden Julio zich voelt als Tenoch een intiem momentje beleeft met Luisa. Ze zijn beste vrienden, maar weten niet alles van elkaar. Hoe trouw zijn Julio en Tenoch eigenlijk? Welke geheimen houden zij verborgen? Hoe denken zij echt over elkaar? Als ze dronken van alles opbiechten blijkt hun vriendschap gespleten door een bescheiden kloof. Aan de ene kant yup Tenoch, aan de andere kant de minder goed bedeelde Julio.

De vriendschap en maatschappijkritiek vormen belangrijke thema’s, maar is de nuchtere commentaarstem echt in beide gevallen nodig? Had Cuarón niet het principe van “show don’t tell” vaker toe kunnen passen? Moest er echt zoveel geëxpliciteerd worden over de hoofdpersonages? In een roman zou het perfect werken, in een film vind ik het eerder dwarsliggen dan dat het echt iets toevoegt.

Op zich, het is nog overkomelijk, een milde irritatiefactor. Waar ik echt op afknapte was de ijdele sekspraat en het alfagedrag van de jongens. Doodvermoeiend hoe Julio en Tenoch elkaar als kwispelende puppies de loef afsteken. Luisa prikt snel door de stoere praatjes heen en vergelijkt de pronsterige pubers met een roedel wolven dat hijgend achter het vrouwtje aanrent. Die beschrijving is een schot in de roos. Ik genoot ervan als Luisa ze van adviezen voorzag en onder meer hun uithoudingsvermogen bekritiseerde. Toen waren die twee niet meer zo stoer.

Pubers zijn geobsedeerd door seks, het leven is vol seks, Y tu mamá también is een film over het leven met twee pubers in de hoofdrol, dus logisch dat de seks zo onverholen voor de camera is gebracht, op den duur wist ik het wel.

Over de seks gesproken, Cuarón brengt de geile activiteiten van zijn personages onverbloemd in beeld. Julio en Tenoch masturberen bij het zwembad, hun zaad landt met een plomp in het water. In deze film geen vrijpartij in ondergoed, alles is te zien. Borsten, vagina’s, piemels, het complete pakket. Pubers zijn geobsedeerd door seks, het leven is vol seks, Y tu mamá también is een film over het leven met twee pubers in de hoofdrol, dus logisch dat de seks zo onverholen voor de camera is gebracht, op den duur wist ik het wel. Zucht, dacht ik, daar gaan we weer. En als Tenoch en Julia van bil gaan, schuurt dat dan niet tegen het incestueuze aan? Gezien zij zijn nicht is…?

Het einde is wel prachtig gedaan. Enkele weken na de reis zitten Julio en Tenoch tegenover elkaar in een restaurant en voel je dat de kloof is gegroeid. De reis heeft ze veel geleerd, zowel over zichzelf als over elkaar. Hoe nu verder? Kunnen ze wel samen verder? Is de kloof nog te overbruggen? Cuarón had kunnen kiezen voor een open eind, de onzichtbare verteller vult het voor ons in. Dat vind ik weer jammer.

Regie: Alfonso Cuarón. Met: Gael García Bernal en Diego Luna