Halloween van John Carpenter wordt, terecht, beschouwd als klassieker in het horrorgenre. De nerveuze soundtrack en subtiele griezelsfeer zijn na al die jaren nog steeds ongeëvenaard. We zien toekomstig seriemoordenaar Michael Myers eerst als kind, als hij zijn zus heeft doodgestoken. Daarna gaat zijn gezicht permanent schuil achter het beroemd geworden witte masker. Carpenter heeft Michaels daden nooit opgehelderd omdat hij Michael zag als onverslaanbaar spook. Hij wordt getypeerd als het ultieme kwaad, een moordmachine die zijn slachtoffers aan een lang mes rijgt.
Wie of wat hij precies representeerde, waar zijn bloeddorst vandaankwam, mocht ieder voor zich bepalen. Fascinerende invalshoek, het heeft voor mij nooit echt gewerkt. Ik wilde toch graag meer weten over Michael en het monster dat bezit van hem nam. Toen ging regisseur Rob Zombie in 2007 aan de slag met een remake van Carpenters meesterwerk. Of beter gezegd, en reïnterpretatie. Zombie wilde het masker afzetten om zijn hoofdpersonage recht in het gezicht te kijken.
De jonge Michael (Daeg Faerch) woont samen met zijn moeder Deborah (Sheri Moon Zombie), haar vriend Ronnie (William Forsythe) en zijn zus Judith (Hanna Hall) in een slaperig stadje. Hij verbergt zijn gezicht het liefst achter zelfgeknutselde maskers en heeft een morbide interesse voor dode dieren. Op school wordt hij gepest. Michael is het typische stille type dat elk moment kan uithalen. De pesterijen worden hem op een dag te veel en met een flinke stok slaat hij zijn kwelgeest dood. Nu hij over die grens is gestapt volgen meer slachtoffers.
Dat is best naargeestig om te zien, hoe een jong kind verandert in een zwijgend monster.
Zo komt Zombie vanzelf uit bij het beginpunt van de originele Halloween. Tijdens het jaarlijkse griezelfeest pakt Michael het welbekende mes, steekt zijn zus dood en slaat haar vriend de hersens in. De politie pakt hem op en stopt hem in het gesticht. Carpenter spoelde toen jaren vooruit, voor Zombie wordt het nu echt interessant. Wat gebeurde er in die instelling? Hoe is Michael de horroricoon geworden, de boeman zoals Carpenter hem had bedacht?
Michael wordt onder de vleugels genomen door dokter Samuel Loomis, die zijn best doet om binnen zijn gedachtewereld te dringen. Maar de duisternis heeft Michael in een stevige greep en is niet van plan los te laten. Iedere dag ziet Samuel het jongetje meer en meer in zichzelf keren. Micheals haren worden langer en verbergen zijn gezicht. Hij draagt vaker zelfgemaakte maskers. Dat is best naargeestig om te zien, hoe een jong kind verandert in een zwijgend monster.
Als hij de boomlange man is geworden zoals wij hem kennen, is het net of Michael door die duisternis is geabsorbeerd. Alsof het kind is overgenomen door dat reusachtige lichaam. Zombie heeft lang de tijd genomen om de transformatie te voltooien, daarna gaat Michael ook echt los. Verwacht niet de subtiele, soms stille moorden uit het origineel. Liefhebbers van bloedfestijnen en hard geschreeuw kunnen hun hart ophalen.
Zombie heeft Michael een gezicht gegeven, het publiek een kijkje gegund achter dat witte masker.
Zombie staat er als regisseur om bekend terug te grijpen op de sfeer van de grindhouse, filmtheaters waar ruige titels werden vertoond. Zijn versie van Halloween is doordrongen van die vuile sfeer. De personages lopen naakt rond, vloeken en gedragen zich amoreel. Zo kijkt Ronnie wel erg geïntereseerd naar Judith en geeft hij Deborah gerust een klap als zij hem tegenspreekt.
Niet iedereen kon Zombies visie op Carpenters klassieker waarderen, ik vind zijn Halloween een prima horrorfilm. Zombie heeft Michael een gezicht gegeven, geeft publiek een kijkje achter dat witte masker. Dit zal ongetwijfeld als heiligschennis worden beschouwd, ik vond het juist indrukwekkend om ook de mens Michael te zien. Als Zombie het beest loslaat weet ik beter wie dat beest eerst was. Een jongetje dat vastzat in een boze wereld. Het is niet super diepgaand, het geeft Zombies Halloween een hint van tragiek.
Regie: Rob Zombie. Met: Malcolm McDowell en Tyler Mane