In een huisje, verborgen tussen het riet, woont Ramon Bax (Alex van Warmerdam), het eerstvolgende doelwit van huurmoordenaar Schneider (Tom Dewispelaere), die op zijn verjaardag wordt gevraagd om de klus te klaren. Waarom hij? Omdat er verder niemand beschikbaar is. Kan Schneider de moord niet morgen uitvoeren? Maar opdrachtgever Mertens (Gene Bervoets) is duidelijk. Vandaag moet het gebeuren. Het is een dinsdag en dat is een geluksdag. Waarom Bax zonodig een kogel tussen zijn ogen moet krijgen? Omdat, aldus Mertens, Bax een kindermoordenaar is.

Daar moet Schneider het mee doen. Met frisse tegenzin gaat hij aan de slag, niet wetende dat Bax bezoek heeft van zijn labiele dochter Francisca (Maria Kraakman). Bax was overigens vergeten dat zij langs zou komen en werkt haastig zijn jonge scharrel Nadine (Eva van de Wedijven) weg, want de twee meisjes mogen elkaar onder geen beding ontmoeten. Al Nadine vraagt waarom, antwoordt Bax vaag dat zijn dochter wat “vreemd” is.

Maar is Bax nou echt een kindermoordenaar? Waarom moet uitgerekend vandaag de moord moet worden uitgevoerd? Wie is die Mertens? Wat is de reden dat Mertens zo vreselijk nerveus handelt? Het zijn best wel prangende vragen die Schneider vs. Bax oproept, van Warmerdam laat ze onbeantwoord. Het gaat de regisseur, schrijver en acteur helemaal niet om deze fundamentele vragen waar een verhaal op steunt. Hij wil lol beleven en ontregelen.

Om te beginnen krijgen de personagen ongrijpbare en droogkomische dialogen in de mond gelegd. Francisca haalt haar neus op over Bax’ drugs- en drankgebruik, hij repliceert dat zij cruesli eet. Daar wordt hij depressief van, het is voer voor geiten. Maar hé, daar hoor je hem toch ook geen opmerkingen over maken? Als hij Francisca toch wil helpen en haar wat pillen aanbiedt, snikt zij dat zij daar dik van wordt. Wil hij dat dan, een dikke dochter? Zo gaan de teksten maar door, geformuleerd in kraakheldere taal, hier en daar gekruid met eloquente woorden.

Schneider vs. Bax wordt zo een grote melige absurdistische stoofpot vol geweld, gevloek en geren.

Naast de scherpe dialogen vermaakt Schneider vs. Bax ook met miscommunicatie en personages die tegen hun wil in tussen de twee mannen komen te staan. Want er is geen denken aan dat de brommerige Bax zich zomaar overgeeft. Of dat Nadine zich zomaar laat wegsturen. Schneider komt dan ook nog eens geheel per ongeluk op het pad van prostituee Gina (Annet van Malherbe). Bax’ vader Gerard (Henri Garcin) komt langs voor een bezoekje. En Francisca stort van ellende helemaal in.

Schneider vs. Bax wordt zo een grote melige absurdistische stoofpot vol geweld, gevloek geren. Ik weet niet of de term “slapstick” hier gepast is, toch zie ik deze gewelddadige komedie wel zo. Niet dat er veel fysieke humor in voorkomt, het grappentempo is, dankzij de villeine teksten, lekker hoog. Ik beschouw het zeker als een van de leukste films die van Warmerdam heeft gedraaid.

van Warmerdams opwindende komedie werd destijds nog bekritiseerd omdat het de gelaagdheid van zijn eerdere werk zou missen. Volgens mij is het nooit echt de bedoeling van van Warmerdam om iets met zijn films te zeggen. Al kan je beargumenteren dat de personages in Schneider vs. Bax niet helemaal zijn uitgewerkt en dat het slot wel erg makkelijk is. Ach, het blijft een plezierige film.

Regie: Alex van Warmerdam. Met: Tom Dewispelaere en Maria Kraakman