Een van mijn beste vrienden raadde Search and Destroy aan. Een film zo slecht dat hij goed wordt, een satire op het soort actiefilms uit de jaren tachtig. Inderdaad, de inleidende sfeerbeelden wekken de indruk de draak te willen steken met het genre. Regisseur Danny Lerner nodigt ons uit op een groot strand, zoomt stevig in op gespierde mannen en de nauwelijks bedekte bikinilijnen van vrouwen. Lerner is alleen niet van plan om op deze locatie te blijven en snijdt naar de gedoemde missie van soldaat John Cutter (Dylan Bruce). Geen idee waar de strandbeelden voor nodig waren.
John zit dus middenin een intense schietpartij met de mannen van Igor Rodin (Sergey Badyuk, die de kogelregen stoïcijns blijft aanschouwen) en probeert verwoed om… ja, wat ook alweer? Volgens de plotbeschrijving van IMDb moet John een familie beschermen. Helaas verliest de nobele en heldhaftige John de strijd en trekt hij zich vervolgens terug in de bossen. Daar wordt hij benadert door iemand uit de hoge gelederen om weer terug te komen.
Om het beeld te schetsen, John loopt rond met een volle baard, bandana en jachtgeweer. Dat klinkt minder idioot dan dat het is, maar ik moest echt denken aan de stupide versie van John Rambo. Alsof het een verkleedpartijtje betrof die door de cast wel erg serieus werd genomen. Het wordt nog beter als John nog een missie accepteert en zich moet behelpen met bezopen oneliners, lachwekkende actiescènes en dramascènes die door een kleuter lijken te zijn bedacht.
Wat, in godsnaam, bezielde Lerner bij het regisseren van Search and Destroy? Zijn cv erop nakijkend, blijkt hij een bijzonder oeuvre te hebben gebouwd. Zo regisseerde hij bijvoorbeeld in 2005 het niet al te best ontvangen Raging Sharks, maar was hij ook producer van Olympus Has Fallen en The Expendables 3. Die films zijn evenmin hoogstandjes, ze stijgen vér uit boven Search and Destroy. Hoe ga je van die testosteronblockbusters naar dit soort prul?
Misschien was ik te nuchter om de satire te waarderen.
Misschien ging het om een eigen variant op de “mockbuster”, waarbij gepoogd wordt om schaamteloos mee te liften op het succes van gelijkklinkende titels. Ik weet alleen niet waar Search and Destroy naar kan verwijzen. Ik ken alleen het nummer Seek and Destroy van Metallica. Dat is geen film, het komt nog het dichtst in de buurt van de titel.
Net als vaker bij dit soort draken (die wat mij betreft grootschalig uitgeroeid mogen worden) zet ik ook vraagtekens bij de motivatie van de cast. Was er nou echt niemand die dacht “nou, dit ga ik maar niet doen?” Of “waarom heb ik hiervoor getekend?” Ik hoop dat iedereen in elk geval goed is betaald. Een bloeiende acteercarrière zit er hierna echt niet meer in. Al heeft Bruce het niet zo slecht gedaan, volgens mij.
Search and Destroy is inderdaad heel erg slecht. Zo slecht dat het voor mij de satire ver voorbij gaat. Misschien was ik te nuchter om de satire te waarderen. Dat kan, ik vermoed van niet. Mijn brein heeft namelijk de inhoud van Search and Destroy uit mijn geheugen gewist. Ik heb echt geen idee meer van de plot of de personages. Dat zegt genoeg.
Regie: Danny Lerner. Met: Dylan Bruce en Sergey Badyuk