Zo begin jaren nul viel mij de aanwezigheid van een jonge actrice op: Scarlett Johansson. Als ik langs de videotheek liep, hingen er bijna altijd wel filmposters met daarop haar naam. Een van die films, A Love Song for Bobby Long, trok in het bijzonder mijn aandacht. Misschien omdat er veel reclame over werd gemaakt, maar het naar mijn idee net onder de radar van het grote publiek vloog. Of misschien omdat ook John Travolta er een hoofdrol in speelt, de acteur die een nog kronkeliger carrièrepad heeft afgelegd dan Nicolas Cage. Ik zag A Love Song for Bobby Long ergens liggen en besloot hem eens te kijken.

In het broeierige New Orleans wonen literatuurprofessor Bobby Long (Travolta) en zijn assistent Lawson Pines (Gabriel Macht) samen in een vervallen huis. Deze krakkemikkige woning behoorde toe aan de moeder van Pursy Will (Johansson), die aan het begin van de film is overleden. Pursy had al jaren geen contact meer met haar moeder en hoort te laat over de begrafenis. Zij reist naar New Orleans, waar zij Bobby en Lawson ontmoet.

De twee mannen beweren dat Pursys moeder het huis aan hen heeft nagelaten. Geen denken aan dat Pursy hun er nu zomaar uit kan zetten. Op haar beurt weigert Pursy zich zomaar weg te laten sturen. Dit huis was van haar moeder, dus heeft zij er net zoveel recht op. En zo zitten de drie noodgedwongen op elkaars lip. Bobby is een alcoholist die zijn dagen doodbrengt met sigaretten, drank, gitaarspel en het citeren van literatuur. Lawson is druk bezig met het schrijven van een boek. Pursy probeert een baantje te vinden en wil weten wie haar moeder nou was.

A Love Song for Bobby Long is in de eerste plaats een film waarin de acteurs mogen schitteren. Travolta, die voor deze film in een rij flinke tegenvallers had gespeeld, mag de rol van verlopen literatuurprofessor met gepaste trots op zijn palmares zetten. Johansson laat zien op twintigjarige leeftijd al een stevige actrice te zijn die moeiteloos tegenover een icoon staat. Macht is het soort acteur dat weet wanneer hij op de voorgrond of op de achtergrond moet staan.

A Love Song for Bobby Long is in de eerste plaats een film waarin de acteurs mogen schitteren.

De spanning tussen de koppige Johansson en Travolta geeft A Love Song for Bobby Long zijn magnetische werking. Wie van de twee staat sterk genoeg in zijn schoenen om de ander de baas te blijven? Als die strijd is gestreden en er een toenadering plaatsvindt, verliest A Love Song for Bobby Long aan kracht en zakt het een beetje in. Voor de smaak zit er nog een plottwist in die niet zou misstaan in een soap. Het maakt de film wel kloppend, tegelijkertijd vraag ik mij af of het echt had gemoeten.

Wat mij betreft had de tweede helft wat meer pit gemogen. Meer tempo. A Love Song for Bobby Long presenteert zich als karakterstudie, waarbij de personages belangrijker zijn dan de vertelsnelheid. Maar ook dan zou een beetje meer peper geen kwaad hebben gekund. Op den duur heb ik het ook wel gehad met de erudiete uitspraken en literaire citaten van Bobby. Iets meer variatie had ik absoluut verwelkomd.

Johansson zal waarschijnlijk haar schouders hebben opgehaald bij deze kritiek. Ze ontving haar derde nominatie voor een Golden Globe en ging een glansrijke loopbaan als actrice tegemoet. Zowel in blokcbusters als in onafhankelijke films.

Regie: Shainee Gabel. Met: Scarlett Johansson en John Travolta