Nicolas Cage die een vampier speelt. Of denkt dat hij een vampier is. Dat is de premisse van Vampire’s Kiss. Natuurfenomeen Cage, zoals hij ooit door de gebroeders Coens is omschreven, speelt een rol die, met alle theatraliteiten, hem op het lijf is geschreven. Om aan te geven dat het door hem gespeelde personage, literair agent Peter Loew, psychologisch niet al te best in zijn vel zit, ligt hij bij in de eerste scène op de divan. Peter heeft er geen moeite mee vrouwen in zijn bed te krijgen, hij kan zich alleen niet binden. Na het volbrengen van de erotische daad wijst hij zijn veroveringen weer de deur.

Op een nacht herhaalt hij hetzelfde trucje om tot zijn grote verrassing aangevallen te worden door een vleermuis. Later bekent hij aan zijn therapeut dat het gevecht met de vleermuis iets bij hem losmaakte. Eigenlijk, zo geeft hij schoorvoetend toe, wond de confrontatie hem best wel op. Het wordt nog maffer als hij bezoek krijgt van een bloeddorstige vamp (Jennifer Beals) die haar tanden in zijn nek zet, met als gevolg dat Peter in een vampier verandert. Of is hij aan het doordraaien?

Er is ook een aardig subplot waarin Peter secretaresse Alva (Maria Conchita Alonso) naar een schijnbaar onvindbaar contract laat zoeken. Alva geeft aan het contract niet te kunnen vinden, Peter wil daar niets weten. De zoektocht bezorgt hem al kopzorgen, na de beet van zijn minnares raakt hij helemaal geobsedeerd. Alva moet en zal dat contract vinden. Of ze nou tot in de late uurtjes moet overwerken zal hem een rotzorg wezen, zolang dat vervloekte contract maar boven water komt.

Vampire’s Kiss is een arena voor Cage om in rond te razen. De acteur houdt zich eerst nog in, zodra hij los mag gaat hij echt los. Rennen door de straten gilt hij “I’m a vampire, I’m a vampire, I’m a vampire!”, hij springt op Alvas tafel om vervolgens naar haar te wijzen en roepen “There you are!” en stopt een kakkerlak in zijn mond. Niet iedereen zal de spelprestaties van deze professionele mafkees kunnen waarderen en dat is heel begrijpelijk. Ik vind Cages schmiershow bewonderingswaardig. Er is geen andere acteur die zo in de rol zou springen.

Vampire’s Kiss is een arena voor Cage om in rond te razen.

Je zou hierdoor bijna vergeten dat er eventueel nog iets achter de film zit. Ik ben daar niet helemaal zeker van, toch heb ik het sterke vermoeden dat scenarist Joseph Minion en regisseur Robert Bierman een bedoeling hadden met deze culthorror. Hoe toevallig is het dat Peter zijn bijtgrage geliefde ontmoet nadat hij haar eerst in een club heeft gezien? En dat nu een vrouw parasiteert op de rokkenjager? Een minnares die geen concurrentie duldt? Het is de vrouw die letterlijk terugbijt, van Peter een aanhankelijke sloeber maakt.

De rol van Alva kan ik lastiger plaatsen. Misschien dat hij zijn seksuele agressie op haar projecteert, dat hij daarom als een wildeman achter haar aanzit? Zij wordt neergezet als onschuldig meisje dat zich geen raad weet met Peters horkerige gedrag. Ik heb het gevoel dat er nog iets is, maar wat, daar kan ik de vinger nog niet helemaal op leggen.

Het was geen succes, Vampire’s Kiss. Noch het publiek, noch de critici wisten wat zij met Cages capriolen aanmoesten. Om nog maar te zwijgen over het wel heel merkwaardige script, wat noch komisch, noch griezelig was. Ik beschouw Vampire’s Kiss als heerlijk eigenzinnig allegaartje van rariteiten. Wat mij betreft een sterk onderschat meesterwerk.

Rgie: Robert Bierman. Met: Nicolas Cage en Maria Conchita Alonso