Sinds James Bond in 1962 werd verfilmd, kreeg iedere film zijn eigen soundtrack. Shirley Bassey, Tom Jones, Nancy Sinatra, Chris Cornell en nog veel meer muzikanten leverden hun bijdrage aan de inmiddels klassieke filmreeks. Op Quantum of Solace mochten twee muzikanten hun ding doen: Alicia Keys en Jack White. De zangeres met soul en blues en de gitarist die zijn gitaar kan doen janken namen Another Way To Die op. Een rommelig, ongefocust nummer dat zich via een hobbelweg naar het einde werkt. Quantum of Solace, dat na Casino Royale een scherpe vlucht naar beneden neemt, kent dezelfde problemen.
Na het deprimerende eind van die geweldige voorganger heeft James Bond (Daniel Craig) maar een doel voor ogen: zijn geliefde Vesper (Eva Green) wreken. Hij komt op het pad van Camille (Olga Kurylenko) die via Dominic Greene (Mathieu Almaric) wraak wil nemen op generaal Medrano (Joaquín Cosio) omdat hij haar familie uitmoordde.
Ik weet niet wat het precies was met Quantum of Solace, maar ik kon maar er geen grip op krijgen. Het publiek en de critici waren niet gediend van de donkere, realistische toon, dat vind ik juist aangenaam. Laat James Bond maar lekker op een alles vernietigende wraaktoer gaan. Mijn pijnpunt is dat ik nauwelijks begreep waar ik nou naar keek. Als je mij vraagt waar het allemaal over ging: geen idee.
De plots van deze films kenmerken zich door onnodig geomcompliceerde verhalen, Quantum of Solace is echt een hermetische warboel. Soms keek ik naar een scène zonder te begrijpen wat er nou precies aan de hand was, op welk punt zich het verhaal precies bevond. Zoiets gaat op den duur toch irriteren. Afstoten. Lijkt mij niet helemaal de bedoeling.
Quantum of Solace is in essentie een wraakfilm, daarom krijgt hij een bijpassende conclusie.
Het zal er waarschijnlijk mee te maken hebben dat het script van Quantum of Solace in allerijl geschreven moest worden. Volgens IMDb lag er alleen een schtesmatig scenario klaar, toen de schrijversstaking in Hollywood gebeurde. Craig en Forster besloten om er dan maar een vervolg op Casino Royale van te maken. Veel van de plot werd op het allerlaatste moment in het scenario verwerkt. Zelfs de titel was willekeurig uitgekozen.
Maar ook de montage van Quantum of Solace ziet er rommelig uit. Er zijn scènes die net een paar tellen te lang duren, alsof er al “cut!” was geroepen en de camera per ongeluk door bleef draaien. In andere scènes leek net een tel te ontbreken. Forster heeft echt wel een indrukwekkend CV opgebouwd (zie bijvoorbeeld Monster’s Ball), ik verwacht meer van hem. Quantum of Solace zit vol met mooie plaatjes zit, daar heb je weinig aan als de afwerking niet goed is.
Het einde maakt wel wat goed. Forster is zo slim om te kiezen voor een slot dat flink afwijkt van wat het publiek gewend is. Quantum of Solace is in essentie een wraakfilm, daarom krijgt hij een bijpassende conclusie. Ik hoop wel dat in de volgende delen het script beter in orde is. Ik heb niets tegen meer realisme – graag zelfs – het moet wel een beetje te volgen zijn.
Regie: Marc Forster. Met: Daniel Craig en Olga Kurylenko