In The Dreamers, een dromerig-erotische liefdesbrief aan film, volgen wij de jonge Matthew (Michael Pitt) die voor zijn studie naar Parijs reist. Hij prefereert de bioscoopstoel boven de studiezalen, waar hij de ene na de andere klassieker verslindt. In die rokerige zalen ontmoet hij Isabelle (Eva Green) en haar broer Theo (Louis Garrel). Als sluiting van de bioscoop dreigt, komen de bezoekers in actie. Tijdens dit protest wordt Matthew door Isabelle en Theo meegenomen naar hun huis. Omdat de ouders van de twee voor langere tijd afwezig zijn, heeft het drietal het smoezelige rijk voor zichzelf.

Isabel en Theo stellen Matthew op proef met een apart spel: zij beelden filmscènes uit en laten elkaar raden uit welke film het komt. Een goed antwoord wordt beloont. Op een fout antwoord volgt straf. Denk aan een striptease. Toekijken hoe iemand masturbeert. Een ontmaagding. Regisseur Bernardo Bertolucci dwingt zijn personages om de grenzen op te zoeken, tot zich de vraag opdringt hoe leuk het spel nog is.

De erotische spanning van The Dreamers komt deels voort uit de zonderlinge relatie tussen Isabel en Theo. Zo slapen ze naakt bij elkaar in bed en vinden zij het de normaalste zaak van de wereld om de badkamer te delen. Ik ben niet de enige die dit opmerkelijk vind, ook Matthew voelt zich erg ongemakkelijk bij hun hechte band. Aan de andere kant heeft er hij helemaal geen problemen te hebben om met Isabel op de keukenvloer te vrijen, terwijl Theo al rokend even eitjes bakt in een pan.

Omdat er een climax nodig is zit er ook nog een sluimerend studentenprotest in The Dreamers verwerkt, wat langzaamaan de aandacht opeist. De definitieve ontlading volgt met een steen door het raam, waarop de dromers geconfronteerd worden met de rauwe realiteit. Matthew smeekt Isabel om bij hem te blijven, Theo sleurt haar mee naar de rookbommen en molotovcocktails.

The Dreamers slaagt veel beter als sfeervol cinematografisch portret van de dwalende student die zijn passie voor film ontdekt.

Mijn voornaamste punt van kritiek gaat over de persoonlijkheden van Isabel en Theo. Waarom gedragen die twee zich toch zo balddadig en springerig, als twee grote kinderen? Geen idee. Bertolucci gaat evenmin in op hun benauwende, bij vlagen incestueuze verstrengeling. Theo beweert dat zij een Siamese tweeling vormen, dat is wel erg makkelijk. Ik vind het vrij dubieus dat er geen andere, betere verklaring wordt gegeven. Welke bedoeling zou Bertolucci hiermee gehad hebben? Wat wilde hij zeggen?

The Dreamers slaagt veel beter als sfeervol cinematografisch portret van de dwalende student die zijn passie voor film ontdekt. Er zouden autobiografische elementen in de film zitten, ik zie de Italiaanse regisseur zo in de bioscoopzaal, omringd door mede-cinefielen en sigarettenrook, zich vergapend aan beelden uit lang vervlogen tijden.

Aan de andere kant vind ik de verwijzingen naar klassieke scènes wat opzichtig in de film gemonteerd. En blijf ik dubbele gevoelens overhouden aan wat zich afspeelt tussen Isabel en Theo. Volgens Metacritic, de verzameldatabase van filmkritieken, scoort The Dreamers een 62 op een schaal van 0 tot 100. Een ruime voldoende, dus. Ik hou het op een 60.

Regie: Bernardo Bertolucci. Met: Michael Pitt en Eva Green