Hold the Dark, naar het boek van William Giraldi, is maar een paar minuten bezig als ik moet denken aan de woorden slow-burn. Ik heb werkelijk geen idee of ik die woorden juist toepas, toch heb ik het sterke gevoel dat deze Netflix-thriller precies dat is. Een film die zich ongenadig langzaam voortbeweegt en onder de huid van het publiek kruipt. Hold the Dark speelt zich af in het desolate dorp Keelut in Alaska. Medora Slone (Kiley Reough) roept de hulp in van wolvenexpert Russell Core (Jeffrey Wright). Haar zoontje is op kwade dag door de wolven meegenomen.

Wanneer Russell in het donkere en besneeuwde Keelut is gearriveerd, praten hij en Medora met elkaar in gefluisterde dialogen vol unheimische tegeltjeswijsheden en beelden. Medora klinkt en oogt alsof zij één stapje verwijderd is van een diepe depressie. Russell handelt alsof hij niet goed weet wat hij met haar duisternis aanmoet.

Twee neerslachtige personages in de sneeuw, op zoek naar wolven. Even heb ik de vrees dat ik hier ruim twee uur naar moet kijken. Tot blijkt dat Medoras zoontje niet door de wolven is meegenomen en haar partner Vernon (Alexander Skarsgard) terugkomt van de oorlog in Irak. Saulnier heeft ons dan al laten zien dat deze zwijgzame soldaat niet vies is van grof geweld. Wat als hij te horen krijgt over zijn zoontje? Van slepend psychologisch drama metamorfoseert Hold the Dark zich naar een dramatische actiefilm.

Op Letterboxd en IMDb heb ik de meest uiteenlopende reacties van kijkers gelezen. Hold the Dark wordt verweten dat er niets gebeurt. Er zijn wolven, er is een geïsoleerd dorpje, wat dramatische muziek, verder niets. Ik kan mij goed voorstellen dat deze ietwat cryptische film op het eerste gezicht weinig te vertellen heeft. Maar wie verder kijkt kan concluderen dat deze zinsbegoochelende thriller wel degelijk ergens over gaat.

Maar zodra de betovering van deze thriller zijn werk doet, laat hij ook niet meer los.

Het conflict van Hold the Dark lijkt te spelen tussen het aardse en het bovenaardse. Russell komt er gaandeweg achter dat Keelut vol mysticisme zit. Tussen de oorspronkelijke bewoners en de onvoorspelbare natuur is sprake van een fragiele relatie, die voor buitendorpers niet zo makkelijk is uit te leggen. Russell is een expert op het gebied van wolven, de wereld van Keelut laat zich echt niet zo gemakkelijk binnendringen. Hij is de buitenstaander die het grillige karakter van dit dorp moet trotseren.

Je zou kunnen zeggen dat dat conflict ook terugkomt in de relatie van Medora en Vernon. Zo spiritueel en zweverig als zij is, zo bruut en gewelddadig is hij. De een accepteert de sluier van magie die over het dorp hangt, de ander wijst het resoluut af. Ik neem het hem ook niet kwalijk. Hoe kan je magie omarmen als je zoveel gruwelen hebt gezien?

Ik begrijp het wel als wordt gezegd dat Hold the Dark het geduld op de proef stelt. Ik moest eerst ook wennen aan het slakkentempo. Maar zodra de donkere betovering van deze thriller zijn werk doet, laat hij ook niet meer los. Wel vind ik dat deze slow-burn het verdiende om helemaal op te branden, eindigend met een zwartgallige afsluiter in de ijskoude sneeuw. In plaats daarvan heeft Saulnier voor een warmer slot gekozen. Dat had beter gekund.

Regie: Jeremy Saulnier. Met: Jeffrey Wright en Alexander Skarsgard