Het is het populairste geanimeerde dorp uit de tv-geschiedenis: South Park. Ontstaan uit het korte filmpe The Spirit of Christmas, schreven en regisseerden Trey Parker en Matt Stone de klassieker die inmiddels zijn klauwen diep in de populaire cultuur heeft gezet. Grof, keihard, absurdistisch en sadistisch. Hoofdpersonages Stan, Kyle, Kenny en Eric (die alleen bij zijn achternaam Cartman wordt aangesproken) zijn uitgegroeid tot culthelden. Ik heb zo nu en dan een aflevering gezien. Nu de hele serie op Prime Video staat wilde ik mij eens helemaal onderdompelen in die bizarre wereld.

Ik verwachtte dat de serie rustig naar die absurdistische toon zou opbouwen. Dat heb ik een beetje onderschat. Parker en Stone gaan er vanaf de eerste aflevering met gestrekt been in. Iets met buitenaardse wezens die in South Park landen en Cartman voorzien van een “anal probe”. Wat dat betekent, mag je zelf googelen. Het is zo gestoord, zo idioot, dat ik meer wil zien. Alleen: als dit pas het begin is, wat staat mij dan nog meer te wachten? Nou, wat te denken van grappen over pedofilie, Joden, talkshows, seksuele voorlichting, condooms, incest en homoseksuele leraren.

De afleveringen lijken met willekeurig grove grappen aan elkaar te zijn geplakt, dankzij de personages is er nog redelijke samenhang. Stan en Kyle zijn het nuchtere duo. Kenny loopt rond in zijn eeuwige oranje parka en is nooit te verstaan. Voor de kijker dan. Zijn vrienden en familie kunnen hem prima horen. Jammer voor hem gaat hij wel elke aflevering dood. Tot Parker en Stone besloten hem definitief weg te schrijven, om hem toch weer te reanimeren. Cartman is de cultheld van de serie, de grote narcist die het altijd op de Joodse Kyle heeft voorzien. Als hij de kans krijgt maakt hij overigens iedereen belachelijk.

Ik heb gehoord dat hij een verdomd accurate weergave is van de sociopaat en om die reden vraag ik mij af waarom de groep met Cartman blijft omgaan. Hoezo tolereren zij die eikel met overgewicht, de pestkop die nooit zijn muil houdt en echt veel te ver gaat om zijn zin te krijgen? Het antwoord zal ongewtijfeld zijn mitsen en maren hebben, in mijn ogen is Cartman is verantwoordelijk voor South Parks grove, onbeschaamde kant.

South Park gaat echt helemaal nergens over, tegelijkertijd durft het zich over elk thema uit te spreken.

Omdat de afleveringen soms op het allerlaatste moment herschreven worden, heb ik altijd het gevoel dat er van alles kan gebeuren. Er wordt wel uitgegaan van een spanningsboog en “verhaal” (wat in deze serie heel losjes moet worden geïnterpreteerd), hoe Parker en Stone van A naar B gaan blijft spannend. Net als de vraag hoever ze gaan met de grappen. De serie blijft op die manier heerlijk onvoorspelbaar, op het scherp van de schede.

Die scherpte kan ook afschrikken. Als je lange tenen hebt moet je South Park absoluut links laten liggen, want je tenen gaan pijn doen van de hoeveelheid foute grappen waar Stone en Parker mee komen. Ik vind zelf niet iedere grap even geslaagd – zo kan ik de pesterijen richting Butters niet waarderen – na elke episode wil ik meer zien. Wat hebben Parker en Stone nou weer bedacht?

South Park gaat echt helemaal nergens over, tegelijkertijd durft het zich over elk onderwerp uit te spreken. Thema’s uit zowel het rechter- en linkerspectrum krijgen er ongenadig hard van langs. Niets en niemand is veilig. Geen wonder dat het zo’n breed publiek aanspreekt en is uitgegroeid tot één van de meest gewaardeerde series ooit.

Regie: Trey Parker & Matt Stone. Met: Trey Parker en Matt Stone