In Titane is Alexia (gespeeld door nieuwkomer Agathe Rousselle) als kind slachtoffer van een auto-ongeluk dat zij ternauwernood overleeft. Voortaan moet zij door het leven met een metalen plaat in haar kop. Jaren later werkt Alexia als erotische danseres op een autoshow, waar zij achtervolgd wordt door een hitsige fan. Om van hem af te komen ramt Alexia haar haarspeld in zijn oor. Daarna doucht zij het bloed van zich af en ervaart nog even een intieme ervaring met een auto. Dit alles speelt zich af in de eerste paar minuten. En regisseuse Julia Ducournau is nog lang niet klaar met het horrorabsurdisme.
Alexia ontdekt zwanger te zijn (van, jawel…) en doet een amateuristische poging tot abortus. Denk aan de haarspeld, maar dan in, ach, je begrijpt het idee. Het is echter te pijnlijk om de foetus zo te verwijderen en Alexia besluit het te houden. De zwangerschap heeft wel een onvoorzien effect. Alexia verandert in een psychopaat en slacht op een avond een heel huishouden af. Om zich voorgoed uit het zicht van de politie te onttrekken vermomd Alexia zich als jongen en beweert ene Adrien te zijn.
Deze Adrien is jaren geleden verdwenen. Zijn vader, brandweercommandant Vincent Legrand (Vincent London) haalt Alexia in huis. Vanaf dat moment haalt Ducournao haar voet van het gaspedaal. Niet dat Titane een normale film wordt. Integendeel. Maar de bloedbaden en seksuele handelingen met auto’s maakt plaats voor de dubieuze relatie tussen Vincent en Alexia. Alhoewel zij dankzij haar geschoren kop, afgeplakte borsten en androgyne uiterlijk zeker voor kerel kan doorgaan, blijft het allemaal… curieus.
Denkt Vincent werkelijk dat die zonderlinge figuur zijn zoon is? Hij wuift het voorgestelde DNA-onderzoek weg, beweert heus wel zijn eigen kind te herkennen. Maar is dat echt zo? Of wil hij Adrien zo graag terughebben dat hij ervoor kiest om een potentiele zwerver in huis te halen? Soms vermoed ik dat Vincent weet dat achter de facade een vrouw schuilgaat. Wat alleen maar meer vraagtekens oproept. Is dit een bizar toneelstuk? Alexia groeit intussen in haar rol van wedergekeerde zoon. Op den duur zag ik haar ook als Adrien.
Titane wordt door de pers beschouwd als de krankzinnigste film van het jaar tot nu toe.
Vincent wordt door Ducournau gebruikt als symbool voor het alfamannetje. Hij is de grote macho, spuit zichzelf dagelijks in met anabolen en regeert met ijzeren vuist over zijn spuitploeg. Hetzelfde geldt voor de kazerne. De brandweer bestaat uit gespierde mannen die houden van een feestje en mooie vrouwen. Als Adrien op één van de wagens wordt gezet en hij spontaan wel erg uitdagend begint te dansen, maakt de feestvreugde plaats voor ongemak. Ineens zijn die kerels niet meer zo stoer.
Was Raw, het debuut van Ducournau, een vampierentwist op het coming of age-verhaal, Titane is een heel ander beestje. Het hoofdpersonage is complexer, meer in zichzelf getrokken. Dit is geen meisje dat volwassen wordt, maar een vrouw die moet overleven in een mannenwereld. Visueel gaat Titane ook veel verder, met meer bloed en surrealisme.
Titane wordt door de pers beschouwd als de krankzinnigste film van het jaar tot nu toe. Daar sluit ik mij bij aan. Ik hoop ook dat Rousselle blijft acteren. Dit is haar eerste rol en dan wordt zij meteen in het diepe gegooid met zo’n duister en gecompliceerd personage. Kan je nagaan.
Regie: Julia Ducournau. Met: Agathe Rousselle en Vincent London