Paul Schrader en Bret Easton Ellis sloegen in 2013 de handen ineen voor een bijzondere film: The Canyons. Schrader staat in het pantheon van scenaristen dankzij vuige thrillers als Taxi Driver, Ellis veroverde in de jaren tachtig en negentig de literaire wereld met meesterwerken als American Psycho. De samenwerking tussen deze mannen moest op zijn minst een cultklassieker opleveren. The Canyons speelt zich af in het zonovergoten Los Angeles, waar de verkilde producer Christian (pornoster James Deen) een relatie heeft met verveelde siervrouw Tara (Lindsay Lohan).
Tara gaat zuchtend mee in Christians seksuele avonturen, die vooral hem plezier bezorgen. Hun broeierige relatie komt op scherp te staan als Tara een affaie beleeft met Ryan (Noland Gerard Funk). Hij is de partner van Gina (Amanda Brooks), die op haar beurt weer de assistente is van Christian. Laat ik ook niet vergeten dat Christian in therapie is. Tot zover is dit de typische opzet van een Easton-verhaal, met zelfgecentreerde personages, drank, drugs, seks en verveling. Aan Schrader om dit broeipotje tot een explosie te laten komen.
De eerste paar beelden van The Canyons zijn nog helemaal niet slecht. Schrader filmt verlaten straten, op de geluidsband klinkt melancholische, ietwat vervreemdende electronische muziek. Maar als wij de personages zien in een duur restaurant, is het alsof Schrader een hele simpele huis-tuin-keuken camera heeft gebruikt. Om nog te zwijgen over het merkwaardige harde licht dat later wordt toegepast. Alles ziet er lelijk uit. Goedkoop. Als het decor van een ranzige pornofilm.
The Canyons wordt bovendien voortgedreven door dialogen en nutteloze handelingen. Een personage gaat naar een locatie, heeft een gesprek, loopt door naar de volgende locatie voor weer een gesprek, en zo gaat het door. Er ontstaat zo een saai, monotoon ritme die de sluimerende spanning de nek omdraait. Ik vind dat vreemd. Want Schrader is echt niet de scenarist die alleen dialogen nodig heeft om zijn verhaal te vertellen. Daarbij wekken Ellis’ personages nooit veel sympathie op, achter hun stoïcijnse gezichten gaan werelden en emoties schuil. Deze personages zijn nog platter dan karikaturen.
The Canyons is een saaie, op voorhand doodgeslagen erotische thriller met een onnodig bloederige ontknoping.
En waarom dacht Lohan dat deze film een goed idee was? Ik betwijfel of The Canyons haar reputatie van afgegleden tienerster goed heeft gedaan. Het zal niet haar comeback worden. Eerder de bevestiging dat zij echt van het padje af is. Als ik Ellis mag geloven was zij gedurende de opnames aanhoudend dronken. Misschien dat Lohan in beschonken toestand het script accepteerde, en zich toen realiseerde dat zij alleen met alcohol het filmen kon overleven.
Deen begrijp ik ergens nog wel. Hij komt uit de porno-industrie en wilde eens iets anders proberen. Er zit totaal geen diepgang in zijn spel, dit past wel weer perfect bij zijn egocentrische personage. Naar mijn weten is hij daarna niet meer in andere “gewone” films verschenen, al kan dat ook komen door zijn dubieuze gedrag op filmsets.
Dus nee, ik vond The Canyons niets. Echt helemaal niets. Ik vind het bijna een prestatie, hoe Schrader en Ellis hun talent hebben vergooid aan dit goedkoop ogende prul. The Canyons is een saaie, op voorhand doodgeslagen erotische thriller met een onnodig bloederige ontknoping. Laat de twee mannen voortaan maar weer apart werken.
Regie: Paul Schrader. Met: Lindsay Lohan en James Deen