Rita (Laura Harring) is net ontsnapt aan een moordaanslag en stommelt nu rond door de donkere, verlaten straten van Los Angeles. Door toeval ontmoet zij aspirant-actrice Betty (Naomi Watts), die vastbesloten is om Hollywood te gaan veroveren. Rita heeft geen idee meer wie zij is, waar zij vandaankomt en wat er is gebeurd. Samen met Betty gaat zij op onderzoek, maar komt niet verder dan een blauwe kubus en dito gekleurde sleutel. Intussen wordt regisseur Adam (Justin Theroux) gedwongen om zijn hoofdrolspeelster opnieuw te casten, én gaat zijn vrouw vreemd.

De verantwoordelijke aanslagpleger is op zoek naar Rita en een zwart boekje, en een man vertelt in een restaurant over zijn nachtmerrie. Als Rita en Betty club Silencio hebben bezocht wordt de kubus geopend en draait regisseur David Lynch het verhaal om. Ineens hebben de twee vrouwen andere namen en blijken zij een stiekeme affaire te beleven. Betty brandt van jaloezie als Rita het liefdesgeluk vindt in de armen van Adam (Justin Theroux).

Wat is hier in hemelsnaam aan de hand? In het onvoorspelbare universum van Lynch kan het antwoord van alles zijn, bij Mulholland Drive is het erg verleidelijk om de film te verdelen in de droom en de realiteit. Op die manier valt de film namelijk het makkelijkst uit te leggen.

Tegelijk is Lynch een te intelligente filmmaker om alles af te schuiven op een twist die al decennia in andere films wordt toegepast. Het zou wel erg gemakzuchtig zijn als hij daar alles aan heeft opgehangen. Alhoewel de kijker toch enige houvast krijgt door deze interpretatie, heeft Mulholland Drive veel meer te vertellen.

Volgens Mulholland Drive is Hollywood een illusie.

Niet de creatievelingen, maar louche zakenmannen regeren over de films. En wat te denken van Watts’ prachtige vertolking van de naïeve actrice die zoekt naar roem en geld? Zij oefent een scène die eerst helemaal nergens op slaat, tot zij hem moet spelen in het bijzijn van de regisseur. Door de tekst te fluisteren verandert ineens de lading van het script, verandert de soapachtige inhoud in een verrassend sterk drama. Niet dat het project ooit van de grond zal komen. Achteraf wordt Betty achteloos geïnformeerd dat de regisseur al jaren met dit script loopt te zeulen.

Zo zijn er meer scènes en beelden die verwijzen naar wat er zich achter de glamour in Hollywood afspeelt. Het sprekendste is de dakloze die zich in een steegje achter het restaurant verschuilt. Is hij het gezwel dat heimelijk onder het oppervlak van Los Angeles groeit? De rotte plek die iedereen halsstarrig negeert, al zal de penetrante geur ooit geroken worden?

Volgens Mulholland Drive is Hollywood een illusie. Lynch laat dit prachtig zien met club Silencio. Niets in die club is echt. Het is schone schijn, een truc, een verleidingstechniek om mensen te lokken. Is het toeval dat juist na dat bezoek plots alles op zijn kop wordt gezet? En mocht je evengoed denken dat de plot puur draait om iemands droom, vraag je dan het volgende af: wiens droom is het eigenlijk?

Regie: David Lynch. Met: Naomi Watts en Laura Harring