Ik had twee redenen om Girl on the Third Floor te kijken. Eén, het werd stevig gepromoot door de in de horrorwereld bekende Canadese gezusters Soska. Twee, de hoofdrol van Don Koch wordt gespeeld door Phil Brooks. Ofwel, C.M. Punk, een wereldberoemde professioneel worstelaar. Hij doet het lang niet slecht als voormalige vrouwenverslinder die eigenhandig een huis gaat opknappen. Al zal iedere doorgewinterde horrorliefhebber direct doorhebben dat dit huis niet pluis is. Er hangt een sinister sfeertje tussen de muren. Alsof er sprake is van een geschiedenis die diep weggestopt moet blijven.

Don is niet helemaal ongevoelig voor die sfeer, hij kan er wel makkelijk overheen stappen. Na de eerste inspectie pakt hij zijn gereedschap en gaat aan de slag. Zijn zwangere vriendin Liz (Trieste Kelly Dunn) zal zich spoedig bij hem voegen. Dan moet het huis af zijn. Dons plannen worden onderbroken als buurtbewoners weten te vertellen over de geschiedenis van het huis. Het haalt het slechtste naar boven in heteroseksuele mannen.

Niet veel later krijgt Don bezoek van de wulpse Sarah Yates (Sarah Brooks). Het bezoek eindigt met een voldane doch door spijt overmande Don, die zijn minnares duidelijk maakt dat dit voor één nacht was. Natuurlijk laat Sarah het er niet bij zitten en begint een psychologische oorlog tegen Don. Die strijd gaat ver. Heel erg ver. Maar Don vecht terug, met bloedige gevolgen.

Girl on the Third Floor is helemaal gek van leentjebuur spelen. Een huis dat iemands slechte kant reflecteert en vergroot. Goh, waar heb ik dat ook alweer gelezen? The Shining, misschien? Het bizarre erotische spelletje, waarbij een groep mannen vanaf het balkon kwijlend voor voyeur speelt… Eyes Wide Shut iemand? Lenen is niet zo erg. Maar Stevens weet er nooit echt een samenhangend geheel van te maken.

Op het einde van Girl on the Third Floor vraag ik mij af waar ik nou naar heb zitten kijken.

Ik bedoel, wie is die Sarah nou eigenlijk? Representeert zij het huis? Zo ja, wat is dan haar achtergrond? Is zij een spook? Wie zit er in hemelsnaam achter de muren? En wie is toch dat meisje uit de titel? Waarom rollen die knikkers door het huis? Stevens heeft heel veel verschillende ideeën bij elkaar gegooid, maar is vergeten ze goed uit te werken.

Op het einde van Girl on the Third Floor vraag ik mij af waar ik nou naar heb zitten kijken. En naar wie. Een handvol vage figuren waar ik nog steeds niets over weet. Liz geeft nog wat achtergrond over haar stroeve relatie met Don, daar houdt het ook wel mee op. Girl on the Third Floor pretenteert met zijn trage opbouw en geheimzinnige beelden dat er een diepzinnig verhaal wordt verteld. Ik ervoer het als een hoop gebakken lucht.

Om terug te komen op mijn twee redenen om Girl on te Third Floor te kijken: Brooks doet het best aardig als macho die noodgedwongen afscheid neemt van zijn losbandige leven. Als hij volgende keer een beter script krijgt, zou hij een carrière als acteur kunnen overwegen. Ik hoop wel dat de gezusters Soska voortaan betere films promoten.

Regie: Travis Stevens. Met: Phil Brooks en Trieste Kelly Dunn