Volgens de achterkant van de hoes van Saw VI worden in dit deel de “ware bedoelingen” van Jigsaw “eindelijk duidelijk”. Ik ben nog altijd groot fan van de serie, toch moet ik wel lachen om deze woorden. De ware bedoelingen van Jigsaw waren toch al vanaf deel 1 duidelijk? En volgens mij is er met ieder deel wel weer een draai aan die bedoelingen gegeven. Met deel 4 en 5 raakten, dankzij de over elkaar tuimelende plotwendingen, Jigsaws bedoelingen steeds verder uit het oog. Deel zes maakt het allemaal nog verwarrender. Toch is het een van de betere afleveringen uit de serie.

Nadat de doorgedraaide agent Mark Hoffman (Costas Mandylor) zich van luis in de pels Strahm (Scott Patterson) heeft ontdaan, is het tijd voor een nieuw spel. Ziekteverzekeraar William (Peter Outerbridge) wordt ontvoerd en krijgt een reeks sadistische tests voor zijn kiezen. Steeds moet hij een collega redden, waarbij hij iets van zichzelf moet opofferen. Of, nog erger, kiezen tussen de levens van collega’s.

Hoffman zelf is nog niet uit de gevarenzone. Erickson (Mark Rolston) en Perez (Athena Karkanis) vertellen hem dat de handlanger van Jigsaw nog steeds vrij rondloopt. De verdenking lag bij Strahm, inmiddels zijn ze daar niet meer zo zeker van. Gelukkig is er een bandje waarop de stem van de handlanger staat. Die stem is gemanipuleerd, het is een kwestie van tijd voor de identiteit is achterhaald. Ofwel, voor Hoffman in de nek wordt gegrepen.

Oh, en laat ik de ex-vrouw van Jigsaw, Jill (Betsy Russell), niet vergeten. Want al is Jigsaw dood, ook vanuit het graf blijft hij instructies geven. Iedereen die de serie tot dit deel heeft gevolgd, weet dat Jigsaw en Hoffman er een andere moordfilosofie op na hielden. Jigsaw wilde zijn slachtoffer een nieuwe kans geven, Hoffman is simpelweg uit op wraak. Zijn vallen bieden geen uitweg, die van Jigsaw wel. De gestorven seriemoordenaar heeft dan ook nog iets voor hem in petto.

In tegenstelling tot voorgaande delen geeft Saw VI het gevoel dat er een einde komt aan de sadistische spelletjes.

Regisseur Kevin Greutert naait deze drie bloederige en spannende lijnen tot een geheel, en betrekt ook voorgaande delen bij de plot. Het is dus goed opletten om te zien hoe de puzzelstukjes in elkaar worden gewrongen. Want ook hier geldt: alles moet en zal als een radarwerk in elkaar geforceerd worden. Dat wordt ruimschoots goedgemaakt met een plottwist die zich qua verrassing kan meten met deel 1 en 2.

Om terug te komen op de “ware bedoelingen” van Jigsaw, er valt wel wat voor te zeggen. In tegenstelling tot voorgaande delen geeft Saw VI het gevoel dat er een einde komt aan de sadistische spelletjes. Niet eentje waarbij de deur op een kiertje wordt gezet, nee, Saw VI is doordrongen van de opzet naar een definitief einde. Wat zit in de enveloppen die Jill voor Hoffman verborgen houdt? Zal Hoffman nog worden getest? En die test doorstaan? Wat is het lot van deze psychopaat? Die vragen maakt Saw VI dat ik wil blijven kijken.

Van alle delen bracht Saw VI het minste geld op. Ik heb het sterke vermoeden dat dit deel daarom zicht biedt op een finale. Kan je nagaan wat er in het andere geval had kunnen gebeuren. Misschien was het wel doorgegaan tot nummer twintig. Hoe geweldig ik de films ook vind, ooit moet er een punt worden gezet.

Regie: Kevin Greutert. Met: Costas Mandylor en Betsy Russell