Ze zijn zowel berucht als beroemd: de “video nasties”. VHS-banden met films die zo ranzig waren, dat ze massaal werden geweerd. Deze banden lagen onder de toonbank van de videotheken, alleen opvraagbaar voor de liefhebbers die ernaar zochten. The Driller Killer, van Abel Ferrara, hoorde thuis in dit obscure genre. Kunstenaar Reno (gespeeld door Ferrara zelf) woont in een groezelig appartementje met twee vrouwen en probeert met zijn schilderijen een inkomen te krijgen. Het toch al sappelende bestaan wordt nog meer onder druk gezet als er nieuwe buren komen.

Deze buren vormen een punkband en oefenen dag en nacht om hun herriemuziek te perfectioneren. Reno zit zich zo te verbijten, dat er iets in hem breekt. Gewapend met een mobiele, op batterijen aangedreven boor gaat hij ‘s nachts op pad om de daklozen van extra luchtgaten te voorzien. Het is een briljant gegeven voor een lekkere culthorror die alle grenzen van goede smaak wegmaait. Helaas lijdt mijn DVD van The Driller Killer onder een technisch mankement: het geluid.

Hoe hard ik het volume ook zet (ik haal zo de 45 van de 100), het lijkt wel of de geluidshengel was beschadigd. Of dat er iets mis is gegaan tijdens postproductie. De dialogen zijn soms ergerlijk onverstaanbaar, met hier en daar een woord om nog iets van context te scheppen. Zonde, want alhoewel de beelden meer zeggen dan de dialogen, vind ik het toch prettig om de personages te kunnen verstaan.

Op narratief gebied kan ook wel wat worden opgemerkt. Ik blijf erbij dat het gegeven fantastisch is, de uitwerking had beter gekund. Reno gaat wel erg snel overstag om met zijn mobiele boor de nachtstraten onveilig te maken. En waarom schrikt hij overdag van de berichtgeving over de door zijn aangerichte bloedbaden? Is hij alleen ‘s nachts de “driller killer”? Hoezo? De psychologie van Reno laat nogal te wensen over, waardoor het erg lastig is om echt mee te gaan in zijn horrordaden. Leatherface in The Texas Chainsaw Massacre was evenmin een toonbeeld van subtiliteit, van hem werd tenminste de motivatie veruidelijkt.

The Driller Killer is boven alles een Grindhousefilm, het soort titel dat meer uitgaat van een gruawe stijl dan van logica.

The Driller Killer is boven alles een Grindhousefilm, het soort titel dat meer uitgaat van een grauwe stijl dan van logica. Ik weet zeker dat dit de liefhebber zal behagen, ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken. Ferrara zou een veel strakkere variant van deze stijl gebruiken voor Bad Lieutenant. Daar zijn geen losgeslagen seriemoordenaars nodig om een zelfde soort sfeer van onbehagen en nihilisme op te roepen.

Gelukkig heeft The Driller Killer nog genoeg in huis om de fans tevreden te stellen. Ferrara doet er alles aan om zijn film er zo smerig mogelijk uit te laten zien. Met een losse camera brengt hij onverbloemd de onderbuik van de stad in beeld. Kotsende, zuipende en onvoorspelbare zwervers, donkere, verlaten straten, appartementen vol graffiti en huurders die zich niets van een ander aantrekken.

Voor iedereen die nu nieuwsgierig is geworden naar The Driller Killer, de horrorfilm is al een tijdje publiekelijk domein, en kan bewonderd worden op YouTube.

Regie: Abel Ferrara. Met: Abel Ferrara en Carolyn Marz