Het is 1966 als zakenman en theaterliefhebber Harold P. Warren een ontmoeting heeft met Stirling Silliphant. Tijdens hun gesprek in het café beweert Warren dat hij met heel weinig geld een horrorfilm kan maken. Silliphant wil er wel een wedje van maken, ter plekke schrijft Warren het verhaal van Manos: The Hands of Fate op een servetje. Hij weet daarna negentienduizend dollar bij elkaar te krijgen en vraagt acteurs van het lokale theater om mee te doen. Crew en cast wordt plechtig beloofd dat ieder een deel van de opbrengst van de film krijgt. Dat zal achteraf een lachwekkend lege belofte blijken.
Omdat het budget zo onvoorstelbaar krap is, filmt Warren iedere keer slechts twee takes. Mocht er iets misgaan, zo bezweert hij iedereen, dan kan dit door de “magie van Hollywood” worden opgelost. Hij draagt draagt meerdere petten (regisseur, scenarist, producer, acteur) en geeft zichzelf de rol van sekteleider Manos. Als een nietsvermoedend gezin verdwaald tijdens een auroritje, belanden zij in Manos’ genadeloze sekteklauwen.
Het is te merken dat Warren werkte met een microscopisch klein budget. De beeldkwaliteit is nog krakeriger dan de woestijn waar de film is opgenomen en de effecten en belichting zijn beroerd. Wat ik Warren wel moet nageven is dat hij over een soort manisch charisma beschikt. Hij kan absoluut niet acteren, maar weet als de wijdogige Manos op zijn minst de aandacht vast te houden. Ik zou hem zo geloven als sekteleider. Hij moet dan wel meer doen dan alleen om zich heen kijken met die wijde ogen.
Warren zelf vond Manos: The Hands of Fate ook helemaal niets.
Een andere opvallende verschijning is John Reynolds. Als Torgo, de helper van Manos, sleept hij zich met moeite door de scènes, onderwijl overal grip zoekend. Hij trekt met zijn gezicht en maakt een erg verwarde indruk. Ik dacht eerst dat hij dronken was, maar Reynolds slikte tijdens de opnames LSD. Ik denk dat hij niet eens begreep waar hij was. Of wat er allemaal gebeurde. Hij kampte met depressies en pleegde datzelfde jaar nog zelfmoord. Zonde. Met zijn hoofd had hij zeker carrière kunnen maken als karakteracteur.
Om publiek te garanderen voor de première beweerde Warren na het filmen dat het verhaal van Manos: The Hands of Fate op waarheid berustte. Bij de vertoning liet dit publiek luidkeels zijn ongenoegen horen, waarop de cast en crew stilletjes wegslopen. Geen denken aan dat iemand zou toegeven aan dit prul te hebben meegewerkt. Warren zelf vond Manos: The Hands of Fate ook helemaal niets. Toch was hij er trots op. Hij had immers de weddenschap gewonnen: met minimaal budget een horrorfilm maken.
Alle feitjes die in deze bespreking verwerkt zitten, kunnen terug worden gevonden op de trivia-pagina op IMDB.
Regie: Harold P. Warren. Met: Harold P. Warren en John Reynolds