Alone in the Dark II slaat (heel verstandig) het eerste deel over en start zijn eigen verhaal. Edward (nu gespeeld door Rick Yun) raakt betrokken bij een mysterieuze zaak over een heks en dolk. Iets met familiebanden en spookige rituelen. Het komt erop neer dat Edward wordt opgenomen door een groep die de heks wil doden. Gewoon een simpel plot van waaruit de acties logischerwijs voortvloeien. Geen vage tekst die van alles moeten uitleggen. Het helpt ook dat deze acteurs meer charisma hebben dan de vorige cast. Net als dat Uwe Boll voor dit deel alleen de rol van producer op zich neemt.

De sfeer is heel anders, met veel meer nadruk op de personages zelf, in plaats van actiescènes. De scènes dienen nu niet om het gebrek aan samenhang te maskeren, maar om daadwerkelijk een verhaal te vertellen. Soort van dan. Want al is Alone in the Dark II lichtjaren verwijderd van het abominabele niveau van het eerste deel, het is ook nog verre van een meestewerk. Ik blijf het gevoel hebben te kijken naar een warrige horrorsoap.

Regisseurs Michael Roesch en Peter Scheerer (die overigens ook het script voor deel één schreven) willen er graag een familiedrama van maken, maar slagen er niet in consequente personages te creëren. Zo zet Dexter (Bill Moseley) wel erg snel zijn principes opzij zet om de plot vooruit te helpen. En ik dacht toch echt dat Edward het hoofdpersonage van de reeks was. Toch wordt hij tijdens de film gereduceerd tot bijpersonage. Soms vergeet ik zelfs dat Alone in the Dark eigenlijk om hem gaat. Roesch en Scheerer hebben veel meer interesse in de gespannen verhouding tussen Dexter en zijn oom Abner Lundberg (Lance Henriksen).

Alone in the Dark is veel kijkbaarder, en ergens vermoed ik dat met deze aanpak deel één op zijn minst een aardige B-film had kunnen zijn.

Hoe dun en clichématig alles en iedereen in Alone in the Dark II ook moge zijn, ik heb tenminste het gevoel serieus te worden genomen als kijker. Het verhaal is en blijft bezopen, er is veel meer werk in gestoken dan bij het eerste deel. Alone in the Dark II is veel kijkbaarder, en ergens vermoed ik dat met deze aanpak deel één op zijn minst een aardige B-film had kunnen zijn. In tegenstelling tot Boll begrijpen Roesch en Scheerer namelijk dat een film niet puur drijft op kogelregens.

Maar laat ik ook weer niet te enthousiast worden: dit “vervolg” is nog steeds het soort film wat zijn première (en verdere bestaansrecht) via DVD heeft meegemaakt. Precies waar het hoort. Misschien, heel misschien, dat het nog een cultklassieker voor de fans kan worden.

Regie: Michael Roesch & Peter Scheerer. Met: Rick Yun en Lance Henriksen