Ik had maar één reden om een abonnement op Disney+ te nemen: WandaVision. Misschien wel de meest gehypete serie van het jaar. De precieze inhoud bleef lang onbekend, het mysterie werd vergroot door de raadselachtige teasers en trailers. Was dit een ouderwetse sitcom waarin superhelden de hoofdrollen vertolkten? Hoe zou de serie aansluiten op het almaar uitdijende universum van superhelden? WandaVision prikkelde mijn nieuwsgierigheid. De eerste aflevering, gefilmd in zwartwit, oogt inderdaad als ouderwetse komedieserie met slapstickachtige humor.

Hoofdrolspelers Wanda (Elizabeth Olsen) en Vision (Paul Bettany) vormen een pasgetrouwd stelletje dat in een heel doorsnee buurt komt wonen. Zo eentje met witgeverfde huizen en buitenbrievenbussen, de buurman die de heg bijknipt en de buurvrouw die langskomt met zelfgebakken cake. Maar Wanda en Vision zijn alles behalve gewoon. Vision is een robot, Wanda kent handige tovertrucjes. Om toch zo normaal mogelijk te leven, houden de twee hun gaven geheim. Dat leidt tot grote “hilariteiten” en een dramatisch moment.

Aan het einde van de eerste aflevering zoomt de camera helemaal uit. Dan wordt duidelijk dat de eerste episode werd uitgezonden op een ouderwetse tv. En dat die tv in een andere ruimte staat, bij een soort bedieningspaneel. Voor ik mijzelf kan afvragen wat er aan de hand is, rollen de eindtitels over het scherm. Elke aflevering roept meer vraagtekens op. Waarom is alles eerst in zwartwit? Welke reden schuilt er achter de verkenning van verschillende periodes uit de geschiedenis van de sitcom? Halverwege de serie gunnen de bedenkers van WandaVision ons een kijkje achter de schermen. Ziedaar het begin van de grootse onthulling.

Gevoelsmatig zou ik met voorkennis de emotionele diepgang beter hebben meegekregen.

Op een bepaalde manier start WandaVision opnieuw. Maar dan wel in een specifieke context, waardoor alles ineens op zijn plek valt. De serie waar Wanda en Vision in spelen blijkt zwanger van betekenissen. Het gaat over rouw, het loslaten van een geliefde, hoeveel pijn dat doet. En wat die pijn vervolgens met de rouwende kan doen. De bedenkers hebben een weergaloos concept bedacht en uitgewerkt. Door de thema’s is WandaVision niet alleen slim, maar zit er ook emotionele diepgang in. Reliëf.

Maar die emotionele diepgang is vooral goed toegankelijk voor de kenners van het universum der superhelden. Ik ben echt niet op de hoogte van alle verwikkelingen die zich afspelen vóór WandaVision. Want voor deze serie verschenen Wanda en Vision ook in andere films. Ik wist niets over hun geschiedenis, familie of wat dan ook, en voelde dat ik zo iets essentieels miste. Alsof ik eigenlijk eerst een spoedcursus superhelden had moeten volgen, zodat ik van meteen een goeie binding met de personages zou hebben. Nu vind ik WandaVision gewoon een sterke, originele serie. Gevoelsmatig zou ik met voorkennis de emotionele diepgang beter hebben meegekregen.

Mijn abonnement op Disney+ heb ik overigens gestopt.

Regie: Jac Schaeffer. Met: Elizabeth Olsen en Paul Bettany