Een afgelegen huisje in het bos. Een volgelopen badkuip. Het water uit die volgelopen badkuip dat traag onder de badkamerdeur kruipt en via de trap naar beneden druppelt. Een vaag figuur in de schaduwen. De beginbeelden van Relic zijn nou niet echt origineel te noemen. Of duidelijk. Toch is dit een opmerkelijk horrordebuut van Natalie Erika James. Dat heeft alles te maken met de invalshoek van de film: dementie. Moeder Kay (Emily Mortimer) en dochter Sam (Bella Heathcote) reizen halsoverkop af naar het huis van oma Edna (Robyn Nevin). Zij is namelijk vermist.

De twee dames doorzoeken voor de zekerheid het donkere, krakende huis, van oma is geen spoor te vinden. Kay en Sam besluiten dan maar in het huis te blijven, wachtend tot oma weer opduikt. Beetje merkwaardige beslissing. Aan de andere kant, wat kunnen zij anders doen? Nou ja, terugkeren naar huis en de politie hun werk laten doen… Dan zou Relic een heel andere film zijn geworden.

Oma’s verdwijning is overigens van korte duur, plotseling duikt zij weer op. Kay wil natuurlijk weten waar haar moeder heeft rondgezworven, Edna houdt haar lippen stijf op elkaar. Sam vindt de prangende ondervragingen ook ergerlijk. Laat oma lekker met rust! Het is duidelijk dat de familierelaties onder hoogspanning staan. Niet voor niets spreekt Sam haar moeder steeds aan met “Kay”. Wat er precies is voorgevallen tussen dochter, moeder en oma maakt James nooit duidelijk. Het is aan ons, de kijker, om de familiegeschiedenis in te vullen. Net als de vage beelden van het schuurtje, waar Kay duidelijk nare herinneringen aan heeft.

Relic is het soort horror met een hele trage opbouw, het duurde echt even voor ik er lekker in zat.

Wel maakt Relic duidelijk dat Edna in de greep is van toenemend geheugenverlies. De dementie sluipt haar hoofd binnen als een grijze wolk. Gaandeweg wordt haar zicht op de buitenwereld vager, vloeien heden en verleden door elkaar. James visualiseert de dementie als een schemerfiguur dat zich soms aan de rand van het scherm manifesteert. Door rot dat in het hout trekt. Of door Kay te laten verdwalen in het huis, in een doolhof van gangen en gesloten deuren. Zo ervaart ook de kijker Edna’s afschuwelijke psychologische aftakeling.

Relic is het soort horror met een hele trage opbouw, het duurde echt even voor ik er lekker in zat. Tussendoor vroeg ik mij af waarom een dementerende vrouw alleen in bad wordt achtergelaten, en wat toch in hemelsnaam dat schuurtje betekende. Het eindbeeld vond ik wat veel van het goede. Omdat de debuterende regisseuse vertelt wél een heel eigen verhaal vertelt, is deze horrorfilm evengoed de moeite waard. De clichématige beginbeelden zijn Relic ook vergeven.

Regie: Natalie Erika James. Met: Emily Mortimer en Bella Heathcote