Met Rocky V was de filmserie afgezakt tot bespottelijke heldenverering. In 2006 besloot Sylvester Stallone het er toch nog op te wagen met Rocky Balboa. Stallone schreef opnieuw het script, nam plaats in de regiestoel en stond vanzelfsprekend weer voor de camera. De geestesvader van de legendarische bokser was inmiddels zestig. Hoe kon hij nu nog geloofwaardig in de boksring verschijnen? Eerst wil Stallone de kijker laten zien waar zijn geliefde personage is gebleven. Rocky heeft nu een eigen restaurant, waar hij de gasten vermaakt met boksverhalen van vroeger.
Adrian (Talia Shire) is overleden, Rocky’s zoon Robert (Milo Ventimiglia) worstelt met de lange schaduw van zijn vader. Als Rocky op een avond even de kroeg induikt, ontmoet hij barvrouw Marie (Geraldine Hughes). Hij kent haar van vroeger, toen hij haar als klein meisje naar school bracht. Omdat Rocky in Marie nog altijd het kleine meisje ziet, besluit hij zich over haar te ontfermen. Alles gaat zijn gangetje. Tot hij een uitnodiging krijgt om het op te nemen tegen Mason “The Line” Dixon (echte bokser Antonio Traver).
Deze jonge bokser heeft, aldus de critici, altijd gevochten tegen softies. Geen wonder dat hij al zo lang de onverslagen kampioen is. Het publiek sluit zich bij de kritiek aan. Wat nu als hij tegenover een échte vechter staat? Pas dan zal hij zich echt bewijzen. Een vechter zoals Rocky. Mason ziet het gevecht niet echt zitten, zijn management ziet er een hoop positieve publiciteit in. Mason kan immers zo zijn imago opvijzelen. Ik begrijp de bedenkingen heel goed: een bejaarde bokser tegenover jong, fris talent. Het klinkt lachwekkend. En toch komt Stallone ermee weg. Want hij weet heel goed dat Rocky over de houdbaarheidsdatum is.
Rocky accepteert, voor de allereerste keer, zijn welverdiende pensioen.
In plaats van Rocky’s heldenstatus te benadruken, durft Stallone de slijtage op zijn geesteskind te laten zien. Critici zetten hem weg als een fossiel uit een lang vervlogen tijdperk. In de kroeg wordt hij alleen gewaardeerd omdat hij een rondje zou kunnen betalen. Zwager Paulie (Burt Young Jr.) gelooft zijn oren niet als Rocky opbiecht nog één keer te willen pieken. Hoezo wil hij nog pieken? Is hij niet al lang voorbij de piek? Maar Rocky voelt het boksbeest nog razen. Nog eenmaal in de ring, proeven van de publieke adoratie. Dat is alles.
In Rocky Balboa zien wij niet de onoverwinnelijke boksgod, maar de mens die toegeeft nog te snakken naar de oude tijden. Hij weet echter ook dat het tijd is om verder te gaan. Rocky accepteert, voor de allereerste keer, zijn welverdiende pensioen. Het gevecht in de ring is kort en krachtig, na afloop verlaat hij gracieus de zaal. Heel goed dat hij wel als overwinnaar vertrekt, maar niet gewonnen heeft. Dit maakt Rocky Balboa voor mij het beste deel uit de serie.
Regie: Sylvester Stallone. Met: Sylvester Stallone en Antonio Traver