Who Framed Roger Rabbit?, een magnifieke hybride van echte acteurs en animatie, begint als hysterische stijloefening. Roger Rabbit (Charles Fleischer) en Baby Herman (Lou Hirsch) spelen de hoofdrol in een tekenfilm die doet denken aan Tom & Jerry op standje elf, overgoten met surrealistische slapstick. Het is een prachtige opener. Maar als de héle film zo is, staat het publiek nog een pittige filmervaring te wachten. Een uur en drie kwartier kijken naar over de top krankzinnigheid kan een flinke impact hebben op het kijkplezier. Gelukkig bouwt regisseur Robert Zemeckis ook rustmomenten in.

De plot van Who Framed Roger Rabbit? klinkt op het eerste gezicht als de doorsnee detective-thriller. Detective Eddie Vaillant (Bob Hoskins) wordt ingehuurd om na te gaan of de partner van Roger Rabbit (Charles Fleischer), Jessica Rabbit (Kathleen Turner), vreemdgaat. En ja hoor, Eddie betrapt haar inderdaad tijdens een “spelletje” met baas Marvin Acme (Stubby Kaye). Roger is kapot van verdriet. De dag erna is Marvin koelbloedig om het leven gebracht. Volgens de politie zit Roger hier natuurlijk achter. Maar zou hij echt de dader zijn?

Eddies broer is ooit door een mysterieuze tekenfilmpoppetje vermoord. Sindsdien koestert de detective een intense haat jegens de animaties. Dankzij de zaak komt echter ook zijn leven in het geding. Hij heeft geen andere keus dan Rogers onschuld te bewijzen. Daarvoor moet hij heel wat principes inslikken en Toon Town betreden. Deze wereld, geschapen door Marvin, huisvest alle tekenfilmfiguren die je je kan bedenken. Mickey Mouse, Goofy, Donald Duck, Daffy Duck, Bugs Bunny, noem maar op.

Elke scène is strak, voorzien van een goeie spanningsboog, het feestgedruis blijft onophoudelijk borrelen.

De personages worden nooit platgewalst door het geestdriftige karakter van de film. Iedereen heeft wel iets van een persoonlijkheid. Ook de animaties. De maffe, hyperactieve Roger is grappig, maf en ontroerend. Naar eigen zeggen is hij geboren om te vermaken, zijn grote held is de stuntelende Goofy. Jessica is de tragische femme fatale die eigenlijk gruwelt van alle mannelijke aandacht. Zij is gewoon zo getekend, wat kan zij doen aan haar sexy figuur? Je zou bijna zeggen dat hier sprake is van een existentialistische laag, ik vermoed dat dat weer overdreven is…

Who Framed Roger Rabbit? houdt lekker de vaart erin. Elke scène is strak, voorzien van een goeie spanningsboog, het feestgedruis blijft onophoudelijk borrelen. Het is komedie, thriller en drama, geschikt voor elk publiek. Dat de plot aan elkaar hangt van het knip- en plakwerk neem ik voor lief. Met veel genot zorgen de makers voor een technisch hoogstandje. Ik heb er met ontzettend veel plezier naar gekeken.

Regie: Robert Zemeckis. Met: Bob Hoskins en Charles Fleisch