Ik weet nog dat vlak voor ik met mijn vader naar The Village ging, een klasgenoot het nodig vond zijn mening erover te geven: “wat een kútfilm!” Geen idee waarom hij die beoordeling zo kenbaar moest maken, na het zien van de film begreep ik hem wel. Regisseur M. Night Shyamalan (wiens handelsmerk ik destijds nauwelijks kende) neemt namelijk een flink risico met deze thriller vol occulte ondertonen. The Village speelt zich af in een archaïsch dorp. De dorpsbewoners leven op gespannen voet met mysterieuze monsters, slechts aangeduid als “die-waar-wij-niet-over-spreken”.
Zolang de bewoners in het dorp blijven is er niets aan de hand. De kleur rood moet ook ten alle tijden worden weggemoffeld, waar daar worden die wezens door aangetrokken. De vrede komt op wankele voet te staan als Lucius Hunter (Joaquin Phoenix) toch het verboden bos inloopt. De dagen erna komen de wezens het dorp in en laten vreemde tekens op de voordeuren achtergelaten. Ook worden gevelde dieren gevonden. De boodschap is duidelijk: waag het niet meer om op ons terrein te komen!
Het wordt nog ingewikkelder als Lucius zijn liefde verklaart aan Ivy Walker (Bryde Dallas Howard). Noah Percy (Adrien Brodie) is ook verkikkert op Ivy en steekt zijn concurrent neer. De enige manier om Lucius te redden is door medicijnen van buiten het dorp te halen. Iemand zal dus hoe dan ook door het verboden bos moeten. Ivy werpt zich op als vrijwilligster. Maar dan moet leraar Edward Walker (William Hurt) haar wel eerst iets vertellen. Iets dat jarenlang grondig geheim is gehouden. De bedreigende monsters blijken slechts kostuums. Het is altijd de bedoeling geweest om iedereen binnen de veiligheid van het dorp te houden. Want daarbuiten zijn de steden, waar moord op klaarlichte dag heel normaal is.
Shyamalan is bij The Village geïnteresseerd in hoe mensen beïnvloed kunnen worden door een doorwrochte illusie.
Dat is natuurlijk een tikje, nou ja, hol. Je zou het als gemakzuchtige anticlimax kunnen beschouwen. Aan de andere kant laat Shyamalan wél zien hoe een complete gemeenschap gevangen wordt gehouden door angst. En hij brengt die angst ook over op het publiek. The Village is doordrongen van een horrorambiance, zonder dat er écht iets aan de hand is. Net als de dorpsoudsten gebruikt Shyamalan simpele doch effectieve middelen om de spanning beetje bij beetje op te bouwen. Zo’n scène waarin de dorpsbewoners in het donker naar hun huizen terugkeren en overal de gevelde dieren ontdekken, is erg luguber. Net als wanneer de noodklok wordt geluid en de monsters haastig door het dorp sjokken.
Shyamalan is bij The Village geïnteresseerd in hoe mensen beïnvloed kunnen worden door een doorwrochte illusie. Op het einde is hij de goochelaar die de mechaniek achter de truc laat zien. Of dat een goed idee is kan over gediscussieerd worden. Ik vind The Village in ieder geval veel beter dan mijn klasgenoot destijds.
Regie: M. Night Shyamalan. Met: Joaquin Phoenix en Bryce Dallas Howard