Brian de Palma was al een tijdje bezig naam te maken als regisseur, toen hij bij de verfilming van Carrie betrokken raakte. Het was gebaseerd op het allereerste horrorboek van de toen nog onbekende schrijver genaamd Stephen King. Op basis van de eerste scène zou je trouwens niet zeggen dat het in de categorie horror valt. Eerder de seksuele verbeelding van tienerjongens over wat er gebeurt in de meisjeskleedkamer van de middelbare school. Stoom van de warme douche vult de ruimte, de camera glijdt traag over de naakte pubermeisjeslichamen.

Pas als hoofdpersonage Carrie (Sissy Spacek) in beeld komt laat de Palma de sfeer omslaan. Carrie ervaart namelijk haar eerste menstruatie. Omdat haar godvrezende moeder (Piper Laurie) hier nooit over heeft verteld, raakt zij helemaal in paniek. Haar klasgenoten vinden het daaropvolgende hysterische gedrag prachtig en bekogelen Carrie met tampons. Gymjuf Collins (Betty Buckley) maakt er een einde aan en geeft de meisjes forse straf. Het schoolbal is in aantocht, de meisjes mogen alleen gaan als zij extra uren aan gym besteden. Opperpestkop Chris Hargenson (Nancy Allen) kan dit niet verkroppen en zint op wraak. Samen met haar vriend Billy Nolan (John Travolta) besluit zij om Carrie flink voor schut te zetten. Sue Snell (Amy Irving) wil het goedmaken en vraagt haar vriend Tommy Ross (William Katt) om Carrie als date naar het bal mee te nemen.

King heeft dit tienerdrama voorzien van een slimme wending: Carrie beschikt namelijk over telekinetische gaven. Als zij zich concentreert kan zij voorwerpen laten bewegen. Een asbak bijvoorbeeld. Of een deur. Raam. Brandblusser. Messen. de Palma laat de kijker steeds heel eventjes zien wat Carrie kan en voert zo de spanning op. Wij, de kijkers, weten dat Carrie een flinke vernedering staat te wachten. Wat kan zij met haar gave uitrichten als zij tot het breekpunt wordt gedreven?

Ook nu nog is Carrie een fantastische horrorfilm, waarin het pispaaltje van de school op grootse manier haar kwelgeesten wreekt.

Voor de Palma is de beroemde scène op het schoolfeest een goed excuus om zich uit te leven met de zogenaamde “splitscreen” (het in tweeën snijden van het scherm). Zo zien wij zowel Carries razernij als de dodelijke ravage. Carrie is zo verschrikkelijk gemeden, gepest, uitgelachen en buitengesloten, dat ik haar wraak toejuich. Ja, zij is vreemd. Onaangepast. Maar wat voelt het goed om te zien hoe de pestkoppen te grazen worden genomen. Het is jammer van de onschuldige slachtoffers, in Kings wereld bestaat niet iets als “genade”. Iedereen zal boeten voor wat zij Carrie hebben aangedaan.

Voor King en de Palma was deze horror hun definitieve doorbraak. Kings naam werd een handelsmerk, de Palma zou nog meer klassiekers afleveren. Ook nu nog is Carrie een fantastische horrorfilm, waarin het pispaaltje van de school op grootse manier haar kwelgeesten wreekt. “They’re all gonna laugh at you!” Niet voor lang.

Regie: Brian de Palma. Met: Sissy Spacek en Piper Laurie