Regisseur Craig Zobel begint The Hunt als raadspel: wie is het hoofdpersonage? Het meisje dat gekneveld en versuft wakker wordt in het bos? Nee, want zij krijgt na een paar minuut een kogel door haar kop. Misschien de man die iemand probeert te redden? Ook niet, want hij stapt op een landmijn. Een andere kerel wordt lekgeprikt met langboogpijlen. Zelfs als The Hunt bijna een half uur bezig is worden er mogelijke hoofdpersonages vergiftigd, neergestoken en afgeschoten. Aan wie, in godsnaam, kan de kijker zich dan krap anderhalf uur hechten? Wie moet het publiek door deze gestoorde film leiden? Maak kennis met Crystal, gespeeld door Betty Gilpin.
Samen met een groepje andere “doelwitten” is Crystal gekozen als prooi voor Manorgate. Het is een spelletje van elitair links om te jagen op arme sloebers die toch door niemand gemist zullen worden. Even een weekendje wat armoedige schooiers afknallen, stoom afblazen, dan kunnen de rijkste der rijkste er weer tegenaan. Manorgate behoort tot de wereld van fabels, het rijk van opwindende verzinsels. Maar nu blijkt deze idiote jacht echt te zijn. Spijtig genoeg hebben de rijkeluisjagers met Crystal een vergissing gemaakt: zij laat zich echt niet zomaar afmaken.
Tussendoor ontmoet Crystal Gary (Ethan Suplee) en Don (Wayne Duvall), twee kerels die rotsvast geloven in complotten, er heilig van overtuigd dat de overheid smerige spelletjes speelt en de kleine man vooral onderdrukt moet worden. De twee mannen proberen uit te zoeken of Crystal aan hun kant staat wat betreft overtuigingen. Zij houdt haar lippen op elkaar. Overleven. Dát is waar zij in gelooft. Domme theorieën leiden alleen maar af van dat doel. “Shut the fuck up Gary” zegt zij droogjes.
Hoe bloederig The Hunt ook wordt, sferisch is het net zo onderkoeld als Crystal.
Hoe bloederig The Hunt ook wordt, sferisch is het net zo onderkoeld als Crystal. Het geweld wordt nooit dramatisch aangekondigt met opzwellende muziek. Het is er gewoon. Korte geweldsuitbarstingen die door hun zakelijkheid des te intenser zijn. De stoïcijnse Crystal, die de film lang rondloopt met gebogen mondhoeken, lijkt alleen tijdens die uitbarstingen tot leven te komen. Zij zou, met haar gevechtstechnieken, makkelijk kunnen vluchten. Maar Crystal geeft toe dat het geweld iets aanlokkelijks heeft. Het is, zo ontdekt zij, net zo goed voor haar een uitlaatklap. Dus besluit zij net zolang door te gaan tot zij tegenover de bazin staat, het brein achter Manorgate. Dan wordt uitgepakt met het laatste, bloederige vecht. En komen de makers met de laatste verrassende wending.
The Hunt is medegeschreven door Damon Lindeloff (ook bekend van Lost) en dat is goed te merken. Het blijft lang een mysterie wat er nou echt aan de hand is. Als duidelijker wordt hoe de plot in elkaar steekt, blijkt de film nog idioter te zijn dan ik dacht. Akkoord, het is vergezocht, onevenwichtig en niet helemaal geloofwaardig, ik heb met grote ogen zitten kijken.
Regie: Craig Zobel. Met: Betty Gilpin en Hillary Swank