Ocean’s Eleven, geregisseerd door Steven Soderbergh en volgestouwd met een sterrencast, is een heerlijk laconieke overvalfilm. Een groepje dieven, onder leiding van het charismatische duo Danny Ocean (George Clooney) en Ryan Rusty (Brad Pitt), wil drie casino’s beroven. Deze casino’s zijn eigendom van de berekenende en beruchte Terry Benedict (Andy Garcia). Iedereen verklaart het duo voor gek. Aan de andere kant kunnen er miljoenen dollars worden buitgemaakt. Ach, wat kan het kwaad om met een plan te komen? Iedere teamlid heeft zijn eigen functie in de operatie.
Techneuten, acrobaten, vingervlugge grijpers, ze komen allemaal voorbij. Danny speelt echter niet helemaal open kaart. Rusty komt erachter dat Terry samen is met Tess (Julia Roberts), de ex-vrouw van Danny. Is deze overval bedoeld om Tess terug te krijgen? Als persoonlijke vendetta tegen Terry? In dat geval neemt Rusty afscheid van het team, hij heeft geen zin in persoonlijk gesodemieter. Danny stelt hem gerust, het gaat hem echt niet om Tess. Des te meer om de vele miljoenen die in de kluis voor het grijpen liggen. Daar waar de meeste films in dit genre flink leunen op spanning, met als hoofdvraag of de overval zal slagen, heerst er in Ocean’s Eleven een andere sfeer.
Het is zeker niet zo dat Ocean’s Eleven gespeend is van spanning. Integendeel. Maar Sodergbergh legt de nadruk op onderkoelde humor, en het sterke gevoel dat alles wel goed zal komen. Als Danny en Rusty hun plannen toelichten aan Reuben Tishkoff (Eliott Gould), vertelt hij de twee kameraden waarom die plannen ronduit dom zijn. Er is nog nooit iemand geslaagd een casino te beroven. Al helemaal niet van Terry. Dieven kwamen nooit verder dan de voordeur, en anders werden zij wel volgepompt met kogels (Amerikanen zijn nu eenmaal op hun geld gesteld).
Al is Ocean’s Eleven in de kern een goocheltruc – waar overigens wel wat hiaten in zitten – hij kan altijd lekker worden weggekeken.
Danny en Rusty bedanken Reuben voor de waarschuwing, laten het van zich afglijden en gaan heel cool verder met de missie. Precies die houding werkt door in heel Ocean’s Eleven. Er is heus wel gevaar, maar het wordt nooit zo dreigend dat Sodergbergh je op het puntje van je stoel laat zitten. Hij wil je eerder verder in de kussens laten zakken, je glas bier bijschenken en de popcornvoorraad aanvullen. Clooney en Pitt kunnen hun status van galante kerel en alfaman optimaal benutten. Ze maken net zo’n ontspannen en aangename indruk als de film zelf. Dat geldt voor de hele cast.
Al is Ocean’s Eleven in de kern een goocheltruc – waar overigens wel wat hiaten in zitten – hij kan altijd lekker worden weggekeken. Clooney en Soderbergh scoorden met dit werk, geheel terecht, een flinke hit in de bioscopen.
Regie: Steven Soderbergh. Met: George Clooney en Brad Pitt