Ajami is slechts een paar minuten bezig als er koelbloedig een onschuldige jongen wordt geëxecuteerd. De voiceover van een andere jongen vertelt hoe een verhitte vete tussen twee families zo op bloederige wijze tot een hoogtepunt is gekomen. Maar omdat het verkeerde slachtoffer is afgeknald, moet er alsnog bloed vloeien. Het juiste bloed. Het heeft allemaal te maken met de oom van Omar (Shahir Kabaha), en iets met het café dat zijn oom runt. Naast een hele hoop rondzoevende kogels, proppen regisseurs Scandar Copti en Yaron Shani nogal wat informatie in de scènes.

Voor mijn gevoel buitelen de personages en gebeurtenissen zo snel over elkaar heen, dat ik maar lastig kan bijhouden wie wat op zijn kerfstok heeft. Wel duidelijk is dat Omar in elk verhaal van Ajami opduikt. Als het niets met zijn oom te maken heeft, dan wel met zijn geheime liefje Hadir (Ranin Karim), zijn vriend Binj die met drugs krijgt te maken (Copti), of de illegale werker Malek (Ibrahim Frege) die geld nodig heeft voor zijn doodzieke moeder.

In het begin is het voor mij zoeken waar Ajami zich precies bevindt, na ongeveer een uur klikken te puzzelstukjes steeds meer in elkaar. Ergens heeft de vertelstructuur wel wat weg van Pulp Fiction. Ook daar werden meerdere verhalen door elkaar verteld, met vermakelijke tijdsprongen tot gevolg. Ajami is vergeleken met die klassieker zwaarder en intenser. In een omgeving waar verschillende religieuze groepen met elkaar samenleven, kan het niet anders of de lucht is permanent gevuld met spanning. De kleinste vonk kan een explosie teweegbrengen. Het is niet voor niets dat iedereen regelmatig met elkaar op de vuist gaat.

Ik ben te veel bezig mij af te vragen naar wiens verhaal ik kijk.

Ik heb dubbele gevoelens over Ajami. Enerzijds vind ik het fenomenaal om zulke acteerprestaties uit niet-professionele acteurs te schudden. En blijft de film van begin tot eind spannend. Anderzijds zijn de verhalen aardedonker. Copti en Shani nemen hun publiek mee in een doodlopende tunnel, zonder het kleinste beetje hoop dat het goed zal komen. Het zal allemaal ongetwijfeld erg realistisch zijn, met al die verhitte inwoners die elkaar naar het leven staan, en de corrupte politici die zich echt niet bekommeren om inwoners. Mij stoot het op den duur af.

Daar komt ook bij dat de vertelstructuur in de eerste helft zo sterk gehusseld is, dat ik moeilijk in de film kan geraken. Ik ben te veel bezig mij af te vragen naar wiens verhaal ik kijk. Dat werkt gewoon niet.

Regie: Scandar Copti & Yaron Shani. Met: Shahir Kabaha en Ranin Karim

Klik hier voor trailer.