In 2002 kwam regisseur Marc Evans met de opvallende thriller My Little Eye. Voor zover ik weet is het geen publiekslieveling geworden, maar wist het wel een cultreputatie op te bouwen. Vijf jongeren gaan de uitdaging aan om een half jaar in een afgelegen huis te wonen. Overal hangen camera’s die alle handelingen nauwkeurig in de gaten houden. De beelden worden uitgezonden op internet. Als iedereen het half jaar volmaakt mogen zij een miljoen dollar meenemen. Zo niet, dan verliezen zij het geld. Matt (Sean C.W. Johnson), Rex (Kris Lemche), Danny (Stephen O’Reilly), Emma (Laura Regan) en Charlie (Jennifer Sky) zitten al in tijdje in het huis, als er rare dingen gebeuren.
Er wordt eens in de zoveel dagen een pakketje afgeleverd met eten en drinken. Maar nu komen er andere dingen aan. Danny ontvangt een brief waarin staat dat zijn grootvader is overleden. Voor Rex is er een revolver met vijf kogels. Er moet bovendien nog iemand anders rondsluipen. Wie schrijft “sick bitch” op het raam? Of legt een bebloedde hamer in Emmas bed?
Volgens Rex zijn dit psychologische spelletjes, om ervoor te zorgen dat de groep voortijdig vertrekt. Dan verliezen ze hun miljoen. Dat wil niemand, toch? Terwijl de spanningen toenemen, komt er nog een groot vraagteken opzetten. Vreemdeling Travis Patterson (Bradley Cooper) is verdwaald en komt per toeval bij het huis aan. Hij zegt nog nooit van deze plek of hun namen gehoord te hebben. En hij zit echt wel de hele dag op het internet. Voor wie zijn de beelden dan bedoeld?
My Little Eye lijkt zo op een echte realityshow waarin de deelnemers met de dag nerveuzer worden.
Evans gebruikt digitale camera’s die inderdaad de handel en wandel van de personages opnemen. My Little Eye lijkt zo op een echte realityshow waarin de deelnemers met de dag nerveuzer worden. Omdat het huis middenin een besneeuwd bos zit, weet je dat de personages geen kant op kunnen. Evans combineert op deze manier de ouderwetse ambiance van de spookhuisfilm met de huidige tijdsgeest van sociale media. Iedereen wil vierentwintig uur per dag in de schijnwerpers staan. Deze film vraagt welke prijs je daarvoor wil betalen.
Het idee achter My Little Eye is erg goed en Evans weet het sfeertje tot op de laatste tel te behouden. Toch had de uitwerking beter gekund. Veel beter. Ik mis hier psychologische onderbouwing. Het had dieper kunnen duiken, nog grimmiger kunnen zijn. Nu dendert de film na de onthulling af op bekend slachtterrein. Dat is een beetje zonde voor deze opvallende thriller.