Clint Eastwood heeft met zijn negentig jaar echt wel recht op pensioen, hij denkt nog niet aan stoppen. Een jaar geleden stond hij achter de camera voor het prachtige drama Richard Jewell, gebaseerd op een waar gebeurde dwaling. Paul Walter Hauser is de zwaarlijvige Richard Jewell, een goeie lobbes die droomt van een baan bij de FBI. In het begin van de film maakt hij kennis met advocaat Watson Bryant (Sam Rockwell). Na hun eerste stroeve ontmoeting ontstaat er voorzichtig vriendschap tussen de twee mannen. Die vriendschap zal later nog van pas komen. Jaren later werkt Richard als beveiliger bij het concert van Kenny Rogers.

Terwijl hij de omgeving scherp in de gaten houdt, ontdekt hij een verdachte rugzak. Hij waarschuwt zijn collega’s, die het eerst afdoen als vals alarm. Er worden vaker “verdachte” rugzakken gevonden, iemand is hem gewoon vergeten. Maar bij nader onderzoek blijken er explosieven in te zitten. Alle voorzorgsmaatregelen ten spijt komen de explosieven tot ontploffing, dankzij Richards ingrijpen valt de schade nog mee.

Dit is natuurlijk groot nieuws. Heel Amerika omarmt “zijn” held, de kranten worden volgeschreven over Richards heldendaad. Totdat het vermoeden rijst dat Richard zelf de bom kan hebben geplaatst. Hij wil immers graag de aandacht hebben, op de sokkel worden geplaatst. Is hij wel echt zo’n held? Als Richard duidelijk wordt dat de verdenking op hem valt en de media zich op hem stort, roept hij de hulp van Watson in.

Richard Jewell gaat over de underdog die zich uit een gerechtelijke dwaling worstelt.

Richard heeft een goed karakter en verlangt ernaar om altijd het goede te doen. Die eigenschappen vormen zijn grootste valkuilen. Tot grote frustratie van Watson werkt Richard als een mak lammetje mee aan het onderzoek dat tegen hem loopt. Waarom wordt hij niet kwaad, laat hij zo over zich heen lopen, komt hij niet voor zichzelf op? De film doet er ruim twee uur over, maar dan bijt Richard eindelijk terug. En hard ook. Zijn kaken klappen op elkaar en laten diepe tandafdrukken achter.

Van begin tot eind is Richard Jewell de film van Hauser. Met ogenschijnlijk gemak steelt hij alle scène’s waarin hij speelt en maakt van de overijverige Richard een eenvoudige doch emotionele man. Hij is een pure, goede kerel die in de klauwen van onrecht landt, en moet keihard knokken om uit die greep te ontsnappen. Richard Jewell gaat over de underdog die zich uit een gerechtelijke dwaling worstelt. Als hij de strijd heeft gewonnen, stromen de emoties eruit. Ik hield het ook niet droog.