Ik vermoed dat Steven Seagal zichzelf beschouwt als godsgeschenk. Op zijn minst als de nieuwe Marlon Brando. Zijn ego is groter dan zijn fysiek aankan, misschien dat hij er daarom zo opgeblazen uitziet. Er was een tijd dat hij zijn schermtijd kon delen met andere acteurs. En hijzelf best aardig kon spelen. Zoals in Under Siege. Seagal is Casey Ryback, kok op een onderzeeboot. Omdat de kapitein (Patrick O’Neal), wil de bemanning, onder leiding van Krill (Gary Busey), een feestje geven. Dwarsligger Casey kan niet met Krill door één deur en wordt door hem opgesloten in de koelcel. Maar wat blijkt: Krill is helemaal niet geïnteresseerd in feestvieren.
Samen met de geflipte William Strannix (Tommy Lee Jones) doodt hij de bemanning en neemt het roer over. Casey ontsnapt intussen uit de koelcel en vormt een onwaarschijnlijk team met stripper Jordan Tate (Erika Eleniak). Laat de vuurwapens maar aanrukken. Regisseur Andrew Davis – die eerder samenwerkte met Seagal – en de cast weten van deze flauwekul een verrassend vermakelijke actiefilm te maken.
Je voelt gewoon hoe iedereen in zijn vuistje lacht. De acteurs zetten hun spel lekker vet aan. Busey verkleed zich gerust als vrouw, Jones is met zijn ingeleefde kop perfect als op hol geslagen huurling. Seagal is helemaal op zijn plek als eigenzinnige, grofgebekte kok die goed wegkomt met überfoute oneliners. Het wil ook helpen dat hij niet te vaak in beeld komt. Busey en Jones eisen de meeste schermtijd op. Zij laten zien dat zij als acteurs een flink niveau boven Seagal uitstijgen. Zet Jones en Busey in één scène en de testoteron en gekte spatten van het scherm. Seagal is goed als hij actiehandelingen moet uitvoeren, wat het best naar voren komt in het messengevecht met Jones.
Under Siege weet als film precies wat hij is: een pretentieloze actiefilm, zonder enige boodschap of moraal.
Under Siege weet als film precies wat hij is: een pretentieloze actiefilm, zonder enige boodschap of moraal. Het is jammer dat Seagals ego hierna pas echt zou opzwellen. Hoe graag hij het ook wil, zijn bereik als acteur is beperkt. Hij is zichzelf veel te serieus gaan nemen, wat draken als Half Past Dead opleverde. Tenzij die films onbegrepen meesterwerken zijn en hij eigenlijk iedereen van de set acteert.
Under Siege is nog gewoon een kwestie van lekker achterover leunen, genieten van Seagal die stoer terroristen overhoop knalt. Tel daar nog de stripper bij op en ziedaar de perfecte mannenfilm. Het is geen meesterwerk, wel de ultieme guilty pleasure.