Nu de Amerikaanse verkiezingen bepalen of Donald Trump opnieuw vier jaar in het Witte Huis zit, staat er een nieuwe serie op Videoland: The Comey Rule. De serie is gebaseerd op het boek van James Comey. De voormalige baas van de FBI beschrijft hierin zijn leven, hoe hij voor Barack Obama werkte, de gelekte mails van Hillary Clinton onderzocht en hoe hij even voor Donald Trump werkte. Dat is nogal wat stof voor één film. Vandaar dat er twee delen zijn gemaakt. Regisseur Billy Ray concentreert zich eerst op James Comey (Jeff Daniels). Al stemt James normaal gesproken op de Republikeinen, toch wil Obama hem hebben als baas van de FBI.
Ook een president moet immers weerwoord kunnen krijgen. De functie bevalt James uitstekend. Hij heeft een natuurlijk gezag, wil dat het personeel zich goed voelt bij het werk en informeert regelmatig hoe het met iedereen gaat. James’ dochters neigen meer naar de Democraten. Niet dat dat hem veel uitmaakt. Zolang niemand de wetten overtreedt, is het prima.
Als Donald Trump (Brendan Gleeson) en Hillary Clinton bij de verkiezingen tegenover elkaar komen te staan, kijkt de hele wereld met ingehouden adem toe. Voor James wordt de zaak drukkend als Clintons emails zijn gehackt. Als hij met het team in de zaak duikt, worden de verkiezingen beïnvloed. Niemand die het nog in zijn hoofd haalt om voor “crooked Hillary” te stemmen. En zo, tot ieders verbijstering, gaat de overwinning naar Trump. Het tweede deel laat de stroeve samenwerking tussen hem en James zien.
Ik heb het gevoel dat The Comey Rule beter had gekund.
Ik heb het gevoel dat The Comey Rule beter had gekund. Er knaagt iets. Misschien omdat deze gebeurtenissen nog redelijk recent zijn. Is het niet te vroeg om dit controversiële moment in de Amerikaanse geschiedenis te verfilmen? Het kan ook zijn dat ik diepte mis. Deze miniserie duurt zo’n drieëneenhalf uur, dus je zou verwachten dat dat wel goed zit. Toch blijft het allemaal een beetje hangen in Goed versus Slecht. Het is duidelijk dat Trump zichzelf als middelpunt van het universum beschouwt, ik had juist meer over hem willen weten.
Dit wil trouwens niet zeggen dat The Comey Rule slecht is. Integendeel. Ray slaagt erin een mooie spanningsboog op te roepen. Daniels zet Comey neer met een merkwaardige mix van arrogantie en bescheidenheid. Gleeson maakt van Trump wel een beetje een karikatuur. Maar dat is Trump ook. Ik hoop dat Amerika dat nu inziet en verstandig stemt.