Er zijn filmdebuten die de lat zo hoog leggen, dat het maar de vraag is of de opvolger het gewenste niveau kan evenaren. Ik vraag mij heel erg af of dat ook opging voor Tim Oliehoek. Zijn eersteling, Vet Hard, bevat zeker komische scènes, maar is over het algemeen ook erg plat. Oliehoeks tweede film, Spion van Oranje, is niet veel beter. Nederland wordt aangevallen door een terrorist met vet accent, die eist dat hij driehonderdvijftig gulden krijgt uitbetaald. Hij geeft ook aan dat dit bedrag door niemand anders dan modeontwerper Francois (Paul de Leeuw) moet worden betaald. Agenten van de Geheime Dienst Mustafa (Najib Amhali) en Lena (Jennifer Hoffman) moeten Francois ervan overtuigen om mee te werken.

Maar alles wordt een stuk ingewikkelder als blijkt dat Francois’ tweelingbroer Bruno de terrorist is. Bruno heeft nog een appeltje te schillen met Francois. Het heeft te maken met het geldbedrag, iets wat in hun jeugd is gebeurd. Hun moeder Irma (gespeeld door Nelly Frijda) wordt ook nog eens door Bruno ontvoerd. Francois heeft weinig trek in een reddingsmissie, maar zijn moeder is hem heilig.

Puur gekeken naar het gegeven, zou dit het perfecte project voor Oliehoek zijn. Spion van Oranje is een melige parodie op de actiefilm, bedoeld als hapklare komische kost. Het biedt ruimte voor veel speciale effecten, explosies, vuurgevechten en over de top actie. De film heeft echter één onoverkomelijk probleem: het script. Dat is van wel erg bedenkelijk niveau. De grappen stijgen nauwelijks boven het puberniveau uit. Zie de billenopmerking in het begin, de oversekste verpleegster van Bruno, of de idiote scène met Francois in de ondergrondse begraafplek.

Het kan heel goed zijn dat ik niet het beoogde publiek ben voor Spion van Oranje.

de Leeuw weet nog wat te redden met zijn dubbelrol. Als Bruno levert zijn gestotter geestige scènes op, al is zijn dikke Duitse accent afschuwelijk. Amhali en Hoffman zouden top-agenten moeten zijn, de grap is dat vooral Amhalis personage er weinig van bakt. Ook dat werkt wel. Maar over het algemeen acteert iedereen alsof zij meedoen aan een schoolmusical. Ik neem het ze niet kwalijk, het scenario biedt nou niet veel ruimte om iets goeds neer te zetten.

Het kan heel goed zijn dat ik niet het beoogde publiek ben voor Spion van Oranje. Dat Oliehoek deze “komische actiefilm” bedoelde voor basisschoolleerlingen die juist zitten te wachten op dit soort onzinnigheden. Misschien dat tieners er ook nog wat lol aan kunnen beleven. Ik vond deze film wel erg infantiel.