Van alle films van David Cronenberg zijn er twee waar ik altijd het meest nieuwsgierig naar ben geweest. De ene, Naked Lunch, is gebaseerd op de ontregelende roman van William S. Burrouhgs, en gaat over de hel van de drugsverslaving. De andere, Crash, naar het boek van J.G. Ballard, behandelt een meer erotisch onderwerp: seks in auto’s. Of beter gezegd, hoe autowrakken en botsingen kunnen leiden tot verhoogd seksueel genot. Laat het maar aan de Canadese meester van de shock over om hier een aardedonkere film van te maken. In Crash volgt Cronenberg regisseur James Ballard (James Spader). Zijn huwelijk met Catherine (Deborah Kara Unger) is behoorlijk uitgeblust.

De twee mogen elkaar nog graag, van seksuele activiteiten is al lang geen sprake meer. Hun leven krijgt een bijzondere wending als James betrokken raakt bij een heftig auto-ongeluk. In het ziekenhuis, tijdens de revalidatie, ontmoet James Helen (Holly Hunter). Zij zat in de adere auto, haar man heeft het ongeluk niet overleefd.

De twee ontdekken dat de botsing een merkwaardig verlangen heeft losgemaakt. Kennelijk werkt het vooruitzicht aan een auto-ongeluk lustopwekkend. In het ziekenhuis ontmoet James ook Vaughan (Elias Koteas), een markante snuiter die beroemde auto-ongelukken na laat spelen. Allemaal voor de seksuele kick. James herontdekt, tot grote vreugde van Catherine, zijn libido. Maar iets dat lekker smaakt, daar wil iedereen meer van hebben. Waar ligt de grens? Wanneer is het genoeg?

Hoewel Crash niet zo gratuit of fantastisch is als bijvoorbeeld The Fly, laat deze horror toch een verpletterende indruk achter.

Cronenberg laat de camera over de auto’s glijden en observeert hoe de personages zich overgeven aan hun dodelijke fetish. Catherine en Vaughan staan regelmatig in de fluisterstand, als om zo de indruk te wekken dat het hier gaat om “stoute” activiteiten. De erotische spanning wordt met elk ongeluk sterker en er groeit een ongemakkelijke sfeer. Cronenberg boort onze primaire behoefte tot seks aan en maakt de koppeling met kille autowrakken. Ik kan mij heel goed voorstellen dat niet iedereen op zo’n gegeven zit te wachten. Noch op personages die zich afvragen hoe iemands sperma zou smaken, of de fantasie koesteren om de mensen te vereenzelvigen met techniek.

Hoewel Crash niet zo gratuit of fantastisch is als bijvoorbeeld The Fly, laat deze horror toch een verpletterende indruk achter. Niet alleen door de escalerende auto-ongelukken, het is vooral wat er onder het verhaal zit. De kille sfeer die naar de keel grijpt. De wetenschap dat de obsessie met botsende auto’s toch eens fataal moet worden. Crash is een prachtige erotische nachtmerrie en één van Cronenbergs beste films.