Tussen zijn debuut Hard Eight en definitieve doorbraak Magnolia, regisseerde Paul Thomas Anderson de sprankelende en bruisende sfeerfilm Boogie Nights. Na een duizelingwekkend opening van maar liefst ruim drie minuten, introduceert Anderson ons aan de jonge Eddie Adams (Mark Wahlberg). Hij werkt in de nachtclub van Maurice Rodriguez (Luiz Guman), waar hij ontdekt wordt door porno regisseur Jack Horn (Burtn Reynolds). Volgens Jack zou Eddie grote kans kunnen maken om de pornoster van zijn generatie te worden. Hij heeft er het uiterlijk en de uitstraling voor, om nog maar te zwijgen over de lengte van zijn piemel.

Na een knetterende ruzie met zijn ouders sluit Eddie zich aan bij de vriendengroep van Jack. De regisseur heeft grootse plannen met zijn nieuwste vondst. Jack dan maker zijn van blootfilms, zijn ambities reiken verder dan gewone porno. Er moet een verhaal worden verteld, sprake zijn van drama. Als het publiek het “hoogtepunt” heeft beleeft, moet iedereen blijven zitten tot de eindtitels over het scherm rollen.

Eddie vindt het allemaal prachtig, hij moet wel nog een goeie artiestennaam hebben. Een naam die kort is, krachtig, makkelijk te onthouden. De wordt Dirk Diggler. Onder die naam maakt Eddie furore als acteur en regisseert Jack de beste films die hij tot dan toe heeft gemaakt.

Hoe druk en chaotisch het ook is, op het randje van overdaad, Anderson weet de aandacht moeiteloos vast te houden.

In de ruim tweeëneenhalf uur die Boogie Nights duurt, propt Anderson zoveel mogelijk personages bij elkaar. Er wordt door elkaar gepraat, langs elkaar gepraat, de camera gaat van personage naar personage, zodat de omvang van de cast en de film worden benadrukt. Boogie Nights neemt ons mee naar de hoogtijdagen van Dirk, zijn onherroepelijke val en nederige terugkomst. Dit geldt voor iedereen. Eerst lonkt het goud, dan gaapt de onvermijdelijke afgrond, waarop de moeizame klim naar boven moet worden ondernomen. Alles wordt haastig onder het tapijt geschoven, vuil kan niet voor altijd onzichtbaar blijven.

Door de overdaad aan verhalen en personages wordt niet alles even lekker uitgewerkt (zie de voogdijstrijd van Amber), de sfeer staat als een huis. Anderson zorgt voor zwierige scènes die nog imposanter zijn dan de opening. Boogie Nights geeft je het gevoel echt deel uit te maken van een wereld vol porno, drank, drugs, schimmige deals, handel in seks en moord. Hoe druk en chaotisch het ook is, op het randje van overdaad, Anderson weet de aandacht moeiteloos vast te houden. Dat is niets minder dan een fenomenale prestatie.

Paul Thomas Anderson/Mark Wahlberg en Burt Reynolds