In het diepreligieuze en door Depressie geteisterde Amerika is de duivelse priester Harry Powell (Robert Mitchum) op zoek naar naïeve weduwen. Hij verleidt de goedgelovige vrouwen, pakt hun geld af en daarna hun leven. Tijdens zijn queeste kruist hij het pad van Willa Harper (Shelley Winters). Haar partner heeft, als wanhoopsdaad, de bank overvallen en het geld (tienduizend dollar) haastig verstopt. Waar? Dat weten alleen zijn kinderen. De trouwe John (Billy Chapin) en zijn meer argeloze zusje Pearl (Sally Jane Bruce) hebben gezworen hun mond te houden. Dit tot grote ergernis van Harry, want met tienduizend dollar kan hij een hoop leuke dingen doen.
Dus zet hij de twee kinderen onder druk tot zij eindelijk hun mond opentrekken. Vanaf dat moment volgt een hachelijke ontsnappingstocht, waarbij John en Pearl uit de handen van de bezeten priester moeten blijven.
The Night of the Hunter verbeeldt een land in de greep van een nachtmerrie. Amerika worstelt met diepe armoede en beroept zich op religie om een goed leven te leiden. Dat het geloof zorgt voor ijzige huwelijken of het uiteenscheuren van families komt op de tweede plek. Als je maar in God gelooft komt alles wel goed. Al heeft Pearl haar vader belooft niets te zeggen over de schat, hij heeft wél gezondigd. Harry is een priester, verkondigt het woord van de Heer. Is het dan niet juist de bedoeling dat zij hem alsnog alles vertelt over het verstopte geld?The Night of the Hunter verbeeldt een land in de greep van een nachtmerrie.
John moet daarentegen niets hebben van Harry en diens gladde praatjes. Met afschuw moet hij toezien hoe zijn moeder onder de donkere betovering van de waanzinnige priester valt. Wat kan hij doen als iedereen Harry zo geweldig vindt? Er lijkt verlossing te komen als hij en Pearl regelrecht in de armen van de zorgzame Rachel (Lilian Gish) vluchten. Harry weigert op te geven, doch vindt in Rachel een geduchte tegenstander.
Regisseur Charles Laughton regisseerde met The Night of the Hunter zijn enige film en maakte er meteen iets bijzonders van. Het is een sfeervolle, expressionistische horrorfilm geworden, met Mitchum als duivels middelpunt. De film kent zijn gebreken en schakelt naar mijn idee wel erg scherp van toon en genre, waardoor ik The Night of the Hunter niet het geroemde meesterwerk vind. Maar Mitchums optreden maakt veel goed en weet de predikende psychopaat duivelshumor mee te geven. Dat maakt hem nog enger dan dat hij al is.
Charles Laughton/Robert Mitchum en Shelley Winters