Ik blijf superheldenfilms doodvermoeiend vinden. Steeds dezelfde formule, uitgewerkt met bombatische effecten. Natuurlijk, er zijn genoeg uitzonderingen die mij wel kan waarderen. Eén daarvan is Kick-Ass. Matthew Vaughn, de voormalige producer van Guy Ritchies films, maakte deze titel onafhankelijk van de grote studios en kon zo zijn eigen artistieke wegen inslaan. Dave Lizewski (Aaron Taylor-Johnson) is een, zoals hij het noemt, heel gewone tiener die zijn tienerleven leidt. Hij is groot fan van stripboeken en vraagt zich af waarom niemand anders op het idee komt voor superheld te spelen.
Waarom is er niemand die de pestkoppen en ander tuig eens flink de waarheid vertelt? Zijn vrienden weten het wel: niemand is gek genoeg zich in elkaar te laten slaan door dat tuig. Na veel wikken en wegen bestelt hij via internet een pak en nunchucks. Onder de naam Kick-Ass gaat Dave vastberaden op pad en wordt na een steekpartij voor dood achtergelaten. In het ziekenhuis wordt hij opgelapt met stalen platen in zijn lijf. Hij is veel gevoel kwijt. Er gaan de vreemdste geruchten over de reden dat hij in het ziekenhuis belandde. Toch weigert hij op te geven en gaat voor de tweede poging. Met succes. Kick-Ass groeit uit tot internetsensatie.
Hij trekt zo de aandacht van het curieuze vader-dochter duo Damon MacReady (Nicolas Cage) en Mindy MacReady (Chloë Grace Moretz), die als Big Daddy en Hit-Girl het geboefte van de straten vegen. Damon heeft zijn vizier gericht op drugskoning Frank D’Amico (Mark Strong) die Damon jaren geleden een smerige streek leverde. Franks zoon Chris is helemaal in de ban van Kick-Ass, voor Frank is die “superheld” vooral een superhindernis omdat zijn mannen gevaar lopen. Om zijn vader te helpen besluit Chris als Red-Mist op te treden en zogenaamd vrienden te worden met Kick-Ass.[epq-quote align=”align-left”]Hier word ik dus blij van: een opwindend zwartkomisch drama met zowaar iets van diepgang.[/epq-quote]
Vaughn heeft met Kick-Ass de betere superheldenfilm geregisseerd. Geen uitzinnige effecten of onaardse monsters die bestreden moeten worden. Het gaat er wat realistischer aan toe in deze wereld. Rauwer. Vaughn wil ons laten zien dat het geweld uit andere superheldenfilms normaal gesproken meer consequenties heeft. Nog voor Daves carrière als held van de grond is gekomen krijgt hij een mes in zijn buik. Getergd dat de zaken door een superheld ondermijnd worden schiet Frank per abuis een Kick-Ass imitator neer. Superhelden zijn bovendien, als het erop aankomt, ook gewoon mensen met motivaties en persoonlijke verhalen.
Hier word ik dus blij van: een opwindend zwartkomisch drama met zowaar iets van diepgang. Ik vind het dan ook jammer dat het einde op een plichtmatige kier staat voor een vervolg. Dat is er drie jaar later ook nog gekomen. Ik heb hem nog niet gezien, misschien moet ik dat eens doen.
Matthew Vaughn/Aaron Taylor-Johnson en Mark Strong