In Agatha and the Truth of Murder krijgt Agatha Christie (Ruth Bradley) geen letter meer op papier. Hoe kan zij haar lezers nog verrassen met moordmysterieën? De schrijfster gaat te rade bij medeauteur Arthur Conan Doyle (Michael McElhatton) die haar een simpele tip geeft: ontwerp een golfbaan. Bij hem beginnen de creatieve sappen dan vanzelf weer te stromen. Het is beter dan niets. Dan gebeurt er iets wat alleen zou kunnen voorkomen in haar misdaadboeken. Agatha wordt benadert door Mabel Rogers (Pippa Haywood), de geliefde van de jaren geleden doodgeknuppelde Florence Nightingale (Stacha Hicks).
De dader is toen nooit opgepakt, tot grote ontsteltenis van Mabel. Wie weet dat Agatha de helpende hand kan bieden? Agatha aarzelt, maar besluit alsnog om met Mabel samen te werken. Volgens Mabel is er en handvol verdachte, die op één of andere wijze met Florences dood te maken kunnen hebben. Ze nodigen de groep uit om, onder het mom van een testament, samen te komen in een landhuis. Wie oh wie is de dader?
Het is erg vermakelijk om te zien hoe Agatha probeert zelf een moord op te lossen. Onder het pseudoniem Mary Westmacott en met een niet al te subtiele vermomming, onderwerpt zij de verdachten aan evenmin subtiele verhoren. Zij laat zich koppig leiden door haar amateuristische speurwerk en weet zeker beet te hebben. Ik vermoed trouwens dat de doorgewinterde fans van misdaadromans en -series wel snel doorhebben wie de moordenaar is. Regisseur Terry Loane en scenarist Tom Dalton moeten dit aangevoeld hebben, want zij geven het publiek nog wat extra stukjes om mee te puzzelen. Tot verbijstering van de groep wordt onder hun neus iemand gedood en moet de politie op bezoek komen.[epq-quote align=”align-left”]Het is erg vermakelijk om te zien hoe Agatha probeert zelf een moord op te lossen.[/epq-quote]
Ziedaar agent Dicks, door Ralph Inerson neergezet met een mooie combinatie van ernst en humor. Zie de scène waarin hij de verdachten op hun rechten wijst en met duidelijke irritatie vertelt dat het complete korps is ingezet wegens de vermissing van Agatha Christie. Dus als iedereen even meewerkt, zou dat erg fijn zijn. Heerlijke, gortdroge humor. Inerson en Bradley staan ook zo mooi tegenover elkaar in de scènes. De mutsende schrijfster en de chagrijnige inspecteur.
Agatha and the Truth of Murder is geïnspireerd op ware gebeurtenissen: Agatha Christie is ruim een week vermist geweest, met nationale oproer tot gevolg. Er zijn andere films die speculeren over het hoe en wat, ik betwijfel sterk of de schrijfster zich serieus met een moordzaak heeft bemoeid. Als je het melige advies over de golfbaan negeert, is dit een vermakelijk tussendoortje. Fans van Agatha Christie zou ik deze luchtige thriller zeker aanraden.
Terry Loane/Ruth Bradley en Ralph Inerson