Truman Capote (Philip Seymour Hoffman) leest op goede dag in de krant over de brute moord op een boerengezin. Geïntrigeerd door de beestachtige daad gaat hij naar het dorp om zelf een stuk over de moord te schrijven. De twee daders worden later opgepakt en gevangen gezet. Truman ontwikkelt een nauwe band met één van de daders, Perry Smith (Clifton Collins Jr.). Hij herkent parallellen uit zijn eigen leven en voelt medelijden met Perry. Ervan overtuigd dat het duo niet de beesten zijn waarvoor ze worden uitgemaakt, verdiept Truman zich steeds verder in de zaak. Hij praat met dorpelingen en volgt de rechtszaak.

Waarom schoot het duo vier onschuldige mensen dood? Wat gaat er om in Perry’s kop, wat zijn zijn beweegredenen? Wat voor effecten heeft de moord op de gemeenschap? Truman ziet in dat het materiaal te veel is voor een krantenartikel en besluit een boek te schrijven. De titel: In Cold Blood.

De eerste, onvoltooide versie wordt juichend door de uitgever ontvangen. Het enige wat mist, is het eind. De twee daders worden veroordeelt tot de strop, maar hun verblijf in de dodencel duurt nogal lang. Truman wil de affaire achter zich kunnen laten. Bovendien is het medelijden met Perry uitgegroeid tot een sterkere band. En ook dat gaat vreten.[epq-quote align=”align-left”]Net als de echte Capote op ieder feestje de aandacht naar zich toe trok, zo voorziet Hoffman elke scène van zijn verbluffende opvoering.[/epq-quote]

Hoe goed Capote ook is geregisseerd, geschreven en gefilmd, het is Hoffman die de film maakt. Wie hem kent als de neurotische theaterregisseur uit Synecdoche, New York, de sullige kompaan van Dirk Diggler uit Boogie Nights, of de charismatische cultleider uit The Master, zal met Capote opnieuw worden verrast door de kameleontische karakteracteur. Hij heeft zich het personage van Truman Capote zowel fysiek als psychologisch helemaal toegeëigend. De maniertjes van de schrijver, het ijle, wat afgeknepen stemgeluid, de hautaine uitstraling, de onverzadigbare honger naar aandacht, Hoffman heeft het allemaal tot in perfectie geïmplementeerd in zijn optreden. Knap ook dat hij geen karikatuur maakt van Capote. De schrijver leent zich daar immers perfect voor. Het doet sterk denken aan de transformatie die De Niro onderging voor Raging Bull.

Net als de echte Capote op ieder feestje de aandacht naar zich toe trok, zo voorziet Hoffman elke scène van zijn verbluffende opvoering. Je zou bijna vergeten dat er meer acteurs rondlopen die topwerk afleveren. Chris Cooper als sheriff, Collins Jr. als Perry Smith, Bruce Greenwood als Trumans geliefde Jack Dunphy en Catherine Keene als Nelle Harper Lee. Hoe goed zij ook spelen, Capote is en blijft het feestje van Hoffman.

Bennett Miller/Philip Seymour Hoffman en Catherine Keene