Associatieve beelden, misselijkmakend camerawerk en dromerige voice-over die pseudo-filosofische oneliners voordraagt. Dit vat wel de films van regisseur Terrence Malick samen. In ieder geval zijn meest recente films. Er zijn liefhebbers van dit soort cinema, ik krijg er jeuk van. Zijn debuut, Badlands, is in dat opzicht nog erg laagdrempelig. Martin Sheen is Kit, een vuilnisman die wat door het leven dobbert, als hij de naïeve Holly (Sissy Spacek) ontmoet. Geheel tegen de zin van Holly’s vader in worden zij verliefd. Op een dag dringt Kit Holly’s huis binnen en schiet haar vader dood. Holly en hij Kit horen bij elkaar, niemand zal ze uit elkaar drijven.
Ze trekken zich diep terug in de wildernis, komen aan in uitgestrekte woestijnen waar ze nauwelijks kunnen eten of drinken. Iedereen die in hun weg staat kan rekenen op de kogel. Holly voorziet hun reis van commentaar. Sec en droogjes beschrijft zij wat er gebeurt en hoe alles afloopt.
Onder het ietwat magisch-realiastische oppervlak verdiept Malick zich in de poging van twee tieners om zich af te wenden van de volwassenwereld. En de gevolgen die hun keuzes hebben. Holly vraagt zich af wat er gebeurt zou zijn als ze thuis was gebleven. Kit nooit had ontmoet. Hoe zou haar leven er nu dan uitzien? Kit is veel pragmatischer, bezig met overleven. Hij is de man die vissen vangt, een boomhunt bouwt en het pistool trekt wanneer zij worden bedreigd.Badlands is een droom waarin de realiteit met beetjes binnen komt sijpelen.
Wat mij opvalt aan Badlands is dat Malick nauwelijks de emoties van zijn personages laat zien. Holly doet of zij in een actiefilm zit en kijkt gewoon toe terwijl Kit mensen neerknalt. Hij is helemaal ondoorgrondelijk. Is hij echt zo bloeddorstig? Speelt hij de rol van revolverheld? Er worden geen redenen gegeven voor zijn handelingen. Malick zorgt er dan ook nog eens voor dat het tempo laag blijft, wat het sprookjesachtige karakter van de film versterkt. Je moet er tegen kunnen, dat kabbelende. Ik heb er niet altijd problemen mee, hier vraag ik mij wel eens af wat Malick nou eigenlijk te zeggen heeft.
Op het eind, als Kit door de politie is opgepakt, blijft hij hangen in zijn eigen wereld. Hij waant zich held van de dag, bewondert door de mensen die hem in de gevangenis gaan gooien. Badlands is een droom waarin de realiteit met beetjes binnen komt sijpelen. Pas als de realiteit helemaal aanwezig is, zet Malick een punt achter het gewelddadige, vreemde avontuur. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik ervan moet denken. Het is in ieder geval niet zo ergerlijk pretentieus als Song to Song.
Terrence Malick/Martin Sheen en Sissy Spacek