Sinds ik Post Office heb gelezen ben ik fan van Charles Bukowski. De schrijver, die koos voor leven aan de zelfkant van de maatschappij, weet met zijn rauwe en ongepolijste stijl het groezelleven en humor met elkaar te verenigen. Onder zijn alter-ego Henri Chinaski komt hij vaak voor in zijn vertelsels. Al gebeurt er bijster weinig in zijn verhalen, na afloop heb je toch het gevoel een ervaring rijker te zijn geworden. Barfly is een semi-autobiografische film over zijn leven. De hoofdrol wordt vertolkt door Mickey Rourke, die hier nog even zijn spelerstalent laat zien. Met vooruitgestoken onderkaak en voorovergebogen schouders zwerft hij door het holle nachtleven.

Overdag schrijft hij verhalen en gedichten, ‘s nachts zit hij in zijn stamkroeg. Hij daagt elke keer barman Eddie uit voor straatgevechten, zuipt verder en gaat weer naar bed. Deze geestdodende routine wordt onderbroken als Henri de eveneens dolende Wanda (Faye Dunaway) ontmoet. Zij wordt financieel onderhouden door een suikeroom en is net zo’n nihilistische alcoholist als Henri.

Er ontstaat een aandoenlijke, ingewikkelde relatie tussen de twee. Want Wanda, zoals zij al aangeeft, gaat nu wel met Henri, maar zij zal altijd kiezen voor de kerel met de fles. Drank, daar gaat het haar om. Dan wordt Henri benadert door uitgeefster Tully, die dolgraag zijn werken wil uitbrengen. Hoewel zij het niet hardop zegt, is haar bewondering – ja aanbidding zelfs – voor Henri duidelijk zichtbaar. Het liefst zou zij hem willen houden, in haar wereld, waar geen bier maar wodka wordt gedronken. Het is de vraag of Henri daar gelukkig van wordt. Barfly is niet het soort film met een slim, origineel plot of al te veel diepgang, toch gaat er een hypnotiserende werking van uit.Gezamenlijk zetten de hoofdrolspelers het markanste filmkoppel uit de filmgeschiedenis neer.

Dit komt absoluut door het ijzersterke acteerwerk van zowel Rourke als Faye, al weet Rourke met gemak de scènes te domineren. Hoe diep hij ook zinkt, hij gaat door met zijn dronkemansbestaan alsof er niets gebeurt. Hij draagt zijn zwerversstatus met trots. Wanda merkt eens op dat hij doet of hij van bloed is, met zijn houding en maniertjes. Dat is de spijker op de kop. Kan hem het wat schelen wat de wereld van hem denkt. Zolang hij zijn eigen gang kan gaan, is het voor hem prima. Rijkdom, luxe, regels, dat is niets voor hem.

Gezamenlijk zetten de hoofdrolspelers het markanste filmkoppel uit de filmgeschiedenis neer. De ongekroonde Koning en Koningin van het nachtleven, twee zuipschuiten die met alle liefde samen naar de verdoemenis gaan. Optimistisch is anders. Maar Barfly weet dit gegeven zo overtuigend te verbeelden dat het zowaar ontroert.

Barbet Schroeder/Mickey Rourke en Faye Dunaway