Na het broeierige Brawl in Cell Block 99 en het messcherpe Dragged Across Concrete, wilde ik ook het debuut van regisseur S. Craig Zahler gezien hebben. Bone Tomahawk staat sinds kort ook op Videoland, dus greep ik mijn kans. De horrorwestern opent met twee bandieten die op brute wijze reizigers overvallen. Ze snijden hun kelen door, graaien door hun bezittingen en trekken zo verder. Als ze op een merkwaardige begraafplaats belanden tekenen ze hun doodsvonnis. Dit is namelijk de heilige plek van de Troglodieten. Kannibalen die terugtrokken in een hooggelegen grot wonen. Eén van de twee bandieten weet te vluchten naar het dorpje Bright Hope.

Hier worden we geïntroduceerd aan de échte hoofdpersonages. Sheriff Hunt, zijn hulpje Chicory, dokter Arthur en de arrogante Brooder. Hunt vertrouwt de bandiet niet en laat hem opsluiten in de cel. De volgende dag blijken hij en Arthurs vrouw ontvoerd te zijn. Volgens de indiaan van het dorp is hier sprake van de voorgenoemde Troglodieten. Wie deze mensetende monsters ook zijn, Hunt zweert dat Arthurs vrouw weer veilig terugkomt. Arthur zweert hetzelfde. Al is zijn been gebroken, hij wil mee. Brooder en Chicory completeren het gezelschap.

De actie is in het begin nog spaarzaam (alhoewel dat spaarzame wel vrij bloederig is), belangrijker zijn de onderlinge verhoudingen en de dialogen. Het is net een toneelstuk, met als achtergrond de uitgerekte, woeste landschappen van het Wilde Westen. Met name Brooder werkt op de zenuwen van zowel Hunt als Chicory. Maar als de film vordert en achter Brooders gespannen tronie zowaar een diep trauma schuilt, worden de verstandhoudingen toch milder. De dialogen zijn ook weer meesterlijk. Mijn persoonlijke favoriet is Chirocys gemijmer over lezen in bad. Quentin Tarantino had het niet beter kunnen verzinnen.[epq-quote align=”align-left”]Het mag dan niet meer zo verrassend zijn, ik blijf deze filmer in de gaten houden.[/epq-quote]

Na het trage eerste deel komen eindelijk de moordlustige kannibalen tevoorschijn. Net als bij Zahlers twee andere titels, sluipt vanaf dat moment een sterk mythisch sfeertje Bone Tomahawk binnen. Wie de kannibalen precies zijn, waar ze vandaankomen, dat laat Zahler achterwege. Hij geeft precies genoeg om zelf het verhaal erbij te verzinnen. Hij is dan weer minder impliciet bij het tonen van de eetgewoontes van de Troglodieten. Horrorliefhebbers zullen aan hun trekken komen bij de bloederige, ranzige scènes.

Zahler weet op hele knappe wijze een mengsel van horror en western te maken. Met Bone Tomahawk laat de regisseur zien dat hij zijn regiestijl eigenlijk al gevonden heeft. Door de afwezigheid van een soundtrack, lange shots en weinig visuele franje, wordt het verhaal op droge, haast zakelijke manier in beeld gebracht. Net als bij Brawl in Cell Block 99 en Dragged Across Concrete. Het mag dan niet meer zo verrassend zijn, ik blijf deze filmer in de gaten houden.

S. Craig Zahler/Kurt Russell en Patrick Wilson