In Dark Waters speelt Mark Ruffalo de rol van advocaat Rob Bilott. Hij is partner bij een advocatenkantoor dat is gespecialiseerd in het verdedigen van chemische bedrijven. Ironisch genoeg wordt hij door boer Wilbur Tennant gevraagd om het op te nemen tegen DuPont, een chemisch bedrijf wat ook een vinger in de pap heeft bij Robs kantoor. Omdat Wilbur bevriend is met Robs oma, is hij bereidt om bij Wilburs boerderij te komen kijken. Wat blijkt: er stroomt chemisch afval door het drinkwater van het vee. Wilbur heeft al heel wat zieke koeien moeten laten afmaken. Robs baas is er nogal huiverig voor DuPont aan te pakken.
Maar hoe dieper Rob in de historie van het bedrijf graaft, hoe meer vuiligheid boven komt drijven. De directie wist dat het personeel werkte met kankerverwekkende stoffen. Dezelfde stoffen die in het drinkwater van het vee zijn terechtgekomen en in de watervoorziening van het dorp. Niet alleen Wilburs vee loopt gezondheidsschade op. Het leven van duizenden inwoners is in gevaar. Regisseur Todd Haynes had van dit gegeven gemakkelijk een film kunnen maken in het hokje “advocaat versus de corporatie.” Op het eerste gezicht is dat ook zo. Rob houdt zich normaliter bezig met de verdediging van dit soort bedrijven, tot hem langzaamaan duidelijk wordt dat DuPont zich bezighoudt met onfrisse zaken.
Hij wil het opnemen voor de gewone man, het volk wat leidt onder de duistere praktijken. Haynes wil echter nog meer inzoomen op Rob zelf. Wat voor gevolgen heeft deze zaak voor hem? Voor zijn gezin, zijn huwelijk? Terwijl voor Rob de zaak tot een heilige missie groeit, verdwijnt hij in zijn eigen bubbel. Zijn vrouw Sarah kan hem nauwelijks nog bereiken, hij heeft er geen idee van wat zijn kinderen uitspoken. Is dat alles deze zaak waard?Haynes wil echter nog meer inzoomen op Rob zelf.
Het wil ook niet helpen dat DuPont de zaak rekt en rekt en elke medewerking van tafel veegt. De slachtoffers worden ongeduldig. Ze moesten bloed afgeven om zo te onderzoeken of ze kans hadden op kanker. Waarom horen ze niets? Er gaan jaren overheen voor de uitslagen binnen zijn. Rob zelf gaat zo’n beetje kapot van de stress. Bovendien laat Haynes ook zien wat voor economische gevolgen uit een dergelijke zaak kunnen rollen. Personeel komt op straat te staan. De werkeloosheid stijgt. Het geeft het rechterlijke gevecht meer dimensie, reliëf. Het is niet puur slecht versus goed. Rob mag dan voor de goede zaak pleiten, het werkeloos geworden personeel is woedend op hem.
Dark Waters is dankzij deze insteek een prachtig persoonlijk drama over een man die luistert naar zijn geweten en daar levensgevaarlijke risico’s voor neemt. Hoe sterk Rob ook wordt tegengewerkt, hij blijft volhouden. Tijdens het droogkomische slot laat Haynes zien dat dit doorzettingsvermogen zowaar zijn vruchten afwerpt.
Todd Haynes/Mark Ruffalo en Anne Hathaway